ຊີວິດສັງຄົມ—ຊ່າງຕັດຜົມທີ່ມາຈາກຊົນນະບົດ
(GMT+08:00) 2009-11-29 18:55:33 cri
ສະບາຍດີທ່ານຜູ້ຟັງ! ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານຮັບຟັງຄໍລຳຊີວິດສັງຄົມໃນມື້ນີ້. ວັນທີ1ພະຈິກປີນີ້ແມ່ນວັນຊາວກະສິກອນທີ່ໄປເຮັດວຽກໃນຕົວເມືອງຄັ້ງທີ3ຂອງເມືອງຈຸ່ງກິ່ງ. ໃນລາຍການມື້ນີ້, ພວກເຮົາຈະແນະນຳຊາວກະສິກອນທີ່ໄປເຮັດວຽກໃນຕົວເມືອງຜູ້ໜຶ່ງ, ນັ້ນກໍ່ຄືທ້າວເຫີຊື່ເຈີທີ່ໄດ້ຮັບນາມມະຍົດເປັນ"ຊ່າງຕັດຜົມດີເດັ່ນ10ຄົນຂອງຈີນ"ແລະ"ກຳມະກອນຫຼຽນຄຳເມືອງຈຸ່ງກິ່ງ".
ຄົນຈີນສ່ວນຫຼາຍເຫັນວ່າ, ຊາວກະສິກອນໄກຈາກເວທີແຟ່ຊັ້ນຫຼາຍ, ແຕ່ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີທີ່ມາຈາກເມືອງຈຸ່ງກິ່ງໄດ້ຢ່ວງບາດກ້າວທີ່ອັດສະຈັນຢ່າງສຳເລັດຜົນ.
ທ້າວເວົ້າວ່າ:"ສິ່ງທີ່ຜູ້ອື່ນເຫັນວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ແຕ່ວ່າຖ້າມີຄວາມພະຍາຍາມກໍ່ຈະບັນລຸຜົນສຳເລັດໄດ້."
40ປີກ່ອນ, ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີເກີດຢູ່ບ້ານຢາງລູ້ຕາແສງສ່ວງເຫີໂຂ້ວເຂດປ່າໜານຂອງເມືອງຈຸ່ງກິ່ງ, ແມ່ນບ້ານທີ່ຢູ່ໃນເຂດພູດອຍ. ແຕ່ຕອນຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ, ລາວກໍ່ເຮັດວຽກກະສິກຳນຳຜູ້ໃຫຍ່, ລາວບໍ່ເຄີຍອອກຈາກບ້ານຈັກເທື່ອ. ປີທີ່ລາວມີອາຍຸ18ປີ, ລາວໄດ້ມີໂອກາດເຮັດວຽກເປັນບຸລຸດໄປສະນີຊົ່ວຄາວໃນຫ້ອງການໄປສະນີຂອງເຂດປ່າໜານ.
ທ້າວເວົ້າວ່າ: "ໃນຖານະເປັນຊາວກະສິກອນ, ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າໝູ່ຮຽນຂອງຂ້ອຍແລ້ວ, ເພາະວ່າການທີ່ໄດ້ເຮັດວຽກເປັນບຸລຸດໄປສະນີບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ງ່າຍດາຍໃນໄລຍະນັ້ນ."
3ປີຜ່ານໄປ, ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີທີ່ດຸໝັ່ນຮູ້ສຶກວ່າ, ແຕ່ລະມື້ເຮັດແຕ່ວຽກເກົ່າຄືມີແຕ່ສົ່ງຈົດໝາຍ,ເບິ່ງແລ້ວຄືວ່າບໍ່ມີອະນາຄົດທີ່ດີເລີຍ.ມີມື້ໜຶ່ງ, ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີໄປຫຼິ້ນຢູ່ຮ້ານຕັດຜົມຂອງໝູ່.
ທ້າວເວົ້າວ່າ: "ແຕ່ລະມື້ລາວຕ້ອງຕັດຜົມໃຫ້50ຫາ60ຄົນ, ຄົນລະ1ຢວນ. ຕອນນັ້ນເງິນເດືອນຂອງຂ້ອຍມີແຕ່57ຢວນ5ເໝົາເທົ່ານັ້ນ. ຂ້ອຍກໍ່ເລີຍຄິດວ່າຖ້າວ່າຂ້ອຍຮຽນວິຊາຕັດຜົນອາດຈະດີກວ່າ, ຕໍ່ມາຂ້ອຍກໍ່ກາຍເປັນຊ່າງຕັດຜົມ."
ແຕ່ກ່ອນຢູ່ຊົນນະບົດຂອງຈີນ, ຊ່າງຕັດຜົມຖືກຖືວ່າແມ່ນອາຊີບທີ່ອ່າວຕ່ຳໃນສັງຄົມຕະຫຼອດມາ. ແຕ່ວ່າລາວໄດ້ຕັດສິນໃຈແລ້ວແລະກໍ່ບໍ່ສົນໃຈນຳສຽງຄັດຄ້ານຈາກຄອບຄົວ, ຂໍລາອອກຈາກໄປສະນີແລະໄປຮຽນວິຊາຕັດຜົມນຳຊ່າງຕັດຜົມທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ.
ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີຮຽນຮູ້ໄວຫຼາຍ, ລາວໄດ້ກຳເຕັກນິກການຕັດຜົມໂດຍພື້ນຖານພຽງ ເຄີ່ງປີ. ພາຍຫຼັງສຳຫຼວດສະພາບທຸລະກິດຂອງຮ້ານຕັດຜົມຢູ່ອ້ອມຂ້າງບ້ານຢາງເຫີ, ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີກໍ່ຕົກລົງເປີດຮ້ານຕັດຜົມດ້ວຍຕົນເອງ. ຜ່ານຄວາມພະຍາ ຍາມຂອງລາວ, ຮ້ານຕັດຜົມນ້ອຍໆຮ້ານທຳອິດຂອງລາວໄດ້ເປີດບໍລິການແລ້ວ.
ທ້າວເວົ້າວ່າ: "ຂ້ອຍຕັດຜົມເທື່ອທຳອິດໃນຮ້ານຂ້ອຍແມ່ນຕັດໃຫ້ໝູ່ຮ່ວມຮຽນຜູ້ໜຶ່ງ, ລາວພໍໃຈຫຼາຍ, ຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມມີຄວາມໝັ້ນໃຈຕໍ່ຕົນເອງ."
ການຕັດ, ດັດແລະຍ້ອມຜົມຂອງທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີນັບມື້ນັບມີຊື່ສຽງດັງຂຶ້ນຢູ່ທ້ອງຖິ່ນດ້ວຍຝີມືດີເດັ່ນແລະການອອກແບບຊົງຜົມຕາມແຟຊັ້ນ. ບາງມື້, ລາວຕ້ອງເຮັດຜົມໃຫ້100ຄົນ. ວັນທີ່ຫຍຸ້ງວຽກຜ່ານໄປໄວຫຼາຍ, ແຕ່ລາວກໍ່ຍັງບໍ່ທັນພໍໃຈກັບຜົນສຳເລັດຂອງຕົນຢູ່ບ້ານຢາງເຫີ, ລາວໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍສູງກວ່າເກົ່າໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ. ລາວໃຊ້ເວລາພິຈາລະນາຫຼາຍມື້, ຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຂາຍຮ້ານຕັດຜົມ, ແລ້ວອອກຈາກບ້ານເປັນເທື່ອທຳອິດເພື່ອສະແຫວງ ຫາອະນາຄົດທີ່ດີກວ່າຢູ່ຕົວເມືອງ.
ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີເຄີຍໄປນະຄອນເສີ່ນເຈິ້ນ, ແຂວງເຈິ້ຈ່ຽງ, ແຂວງຝູຈ້ຽນ, ຊ່ຽງໄຮແລະປັກກິ່ງ, ລາວທັງຮຽນທັງໄປເຮັດວຽກເພື່ອຊອກຫາເງິນເປັນຄ່າເດີນທາງ. ລາວໄດ້ເຮັດຊົງຜົມທັນສະໄໝຫຼາຍແລະກາຍເປັນແບບຮຽນຂອງຊ່າງຕັດຜົມທັງຫຼາຍ. ໃນເວລານັ້ນ, ເຖິງວ່າລາວໃຊ້ເງິນຂອງຕົນຈົນໝົດ, ແຕ່ກໍ່ໄດ້ຄວາມຮູ້ແລະມີຄວາມໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ. ເມື່ອມາຮອດປັກກິ່ງ, ລາວເຫັນການປະກາດຮັບສະໝັກນັກຮຽນຂອງໂຮງຮຽນເສີມຄວາມງາມດຶງດູດໃຈຫຼາຍ.
ລາວເວົ້າວ່າ:"ເມື່ອມາຮອດປັກກິ່ງແລ້ວເຫັນເຂົາເຈົ້າໂຄສະນາວ່າສາມາດໄປລອງ ຟັງໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າ, ສະນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ໄປຟັງເບິ່ງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ຢືມເງິນນຳໝູ່800ຢວນເພື່ອໄປຮຽນ."
ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີຕັ້ງໃຈຮ່ຳຮຽນຢ່າງເອົາຈິງເອົາຈັງ, ຝີມືການເສີມຄວາມງາມນັບມື້ນັບສູງຂຶ້ນ, ລາວກໍ່ນັບມື້ນັບມັກວຽກຂອງຕົນ. ບໍ່ດົນ, ລາວກໍ່ໄດ້ວຽກເຮັດເປັນຊ່າງ ເຮັດຜົມໃນຮ້ານເຮັດຜົມແຫ່ງໜຶ່ງຂອງປັກກິ່ງ. ລາວທັງເຮັດວຽກທັງຮຽນໄປພ້ອມ, ລາວໃຊ້ເວລາຫວ່າງແລະເງິນເກັບທັງໝົດໄປຝຶກຝົນຝີມືຂອງຕົນ.
ລາວເວົ້າວ່າ: "ຂ້ອຍໃຊ້ຫົວຈໍາລອງເປັນແບບຝຶກຝົນຝີມືຂອງຂ້ອຍ, ແຕ່ລະຄືນຕ້ອງໃຊ້ຫົວຈໍາລອງ5ຫາ6ຫົວ, ຫົວຈໍາລອງຫົວໜຶ່ງລາຄາ100ກວ່າຢວນ, ບາງຄືນບໍ່ໄດ້ນອນຈົນເຮັດໃຫ້ຕົນເອງພໍໃຈ. ຂ້ອຍຕ້ອງທຸ້ມເທເວລາຈິດໃຈແລະເງິນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ມັນກໍ່ຄຸ້ມຄ່າທີ່ສຸດ.
ຄວາມພະຍາຍາມຢູ່ບ່ອນໃດ, ຜົນສຳເລັດຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ. ຝີມືຂອງທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກຊ່ຽວຊານດ້ານເສີມຄວາມງາມ. ປີ2001, ລາວຖືກສະມາຄົມເສີມຄວາມງາມຈີນເລືອກເຂົ້າທິມຊາດ, ຕາງໜ້າຈີນເຂົ້າຮ່ວມການແຂ່ງຂັນຊົງຜົມໂລກຮອບຄັດເລືອກເຂດອາຊີແລະໄດ້ຮັບຜົນງານທີ່ດີເດັ່ນ. ປະຈຸບັນ, ລາວເປັນກຳມະການຂອງການແຂ່ງຂັນເຕັກນິກວິຊາຊີບແຫ່ງຊາດ, ທັງເປັນຄູຝຶກສະເພາະຂອງການແຂ່ງຂັນຊົງຜົມສາກົນແລະຊ່າງເຮັດຜົມດີເດັ່ນ10ຄົນຂອງຈີນ.
ປີ2004, ທ້າວເຫີຊ່ຽນເຈີໄດ້ປະຕິເສດການເຊີນດ້ວຍເງິນເດືອນສູງຂອງຫ້ອງອອກແບບຊົງຜົມຈົ້ງຕົ່ວປັກກິ່ງ, ແຕ່ໄດ້ກັບຄືນຈຸ່ງກິ່ງເປີດຮ້ານເສີມຄວາມງາມຂອງຕົນ, ແລະຈັດການຝຶກອົບຮົມດ້ານການເສີມຄວາມງາມໂດຍບໍ່ເກັບຄ່າ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງລາວ, ຝີມືຂອງຊ່າງຕັດຜົມຢູ່ຈຸ່ງກິ່ງໄດ້ຍົກສູງຂຶ້ນຫຼາຍ. ເຖິງວ່າລາວໄດ້ຈັດຢູ່ແຖວໜ້າຂອງກະແສແຟຊັ້ນແລ້ວກໍ່ຕາມ, ແຕ່ລາວພັດບໍ່ໄດ້ປ່ຽນນິໄສທີ່ເປັນລູກຂອງຊາວກະສິກອນເລີຍ.
ລາວເວົ້າວ່າ: "ຍ້ອນວ່າຂ້ອຍແມ່ນລູກຂອງຊາວກະສິກອນ, ຂ້ອຍຈິງໄປສູ້ຊົນບຸກບືນເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຜົນສຳເລັດ. ຂ້ອຍມັກຄຳໜຶ່ງທີ່ວ່າມັກສູ້ຊົນຈິ່ງຊະນະ."
