ທີ່ນີ້ວິທະຍຸສາກົນແຫ່ງປະເທດຈີນ.ສະບາຍດີທ່ານຜູ້ຟັງ,ໃນຄໍລຳຊີວິດສັງຄົມຂອງມື້ນີ້,ເຊີນທ່ານຕິດຕາມນັກຂ່າວcriໄປຊອກຮູ້ການນັດພົບກັນຂອງຫຼານສາວຈົວມາເຜົ່າຕິເບດແລະຫຼານສາວຫຼີເຢ້ເຜົ່າຊ່ຽງໃນຫົວຂໍ້ວ່າ: ພວກເຮົາມາຟ້ອນນຳກັນເທາະ.
ທ່ານຜູ້ຟັງ,ເຫດການແຜ່ນດິນໄຫວຢູ່ເມືອງອີ້ຊູ້ແຂວງຊິ່ງໄຮຈີນສ້າງຄວາມສະເທືອນໃຈໃຫ້ແກ່ຄົນທັງຫຼາຍ,ໃນເວລາທີ່ທຸກຄົນພວມເອົາໃຈໃສ່ແລະຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຢູ່ເຂດປະສົບໄພດ້ວຍວິທີຕ່າງໆ,ພາບທີ່ຕື້ນຕັນໃຈຕ່າງໆກໍ່ໄດ້ຈົດຈຳໄວ້ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງພວກເຮົາ.ພວກເຮົາບໍ່ຫ່ອນຈະລືມພາບຂອງຫຼານສາວເຜົ່າຕິເບດທີ່ຊຶ່ວ່າຈົວມາກາໂຊກທີ່ເໝາະຢູ່ໃນອ້ອມກອດຂອງທ່ານຫູຈິນທ່າວ, ປະທານປະເທດຈີນ.ເມື່ອເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ,ຫຼານຈົວມາພວມລ້າງໜ້າຢູ່.ເຮືອນພັງລົງມາຢ່າງກະທັນຫັນເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງນາງເສຍເຮືອນ,ທັງເຮັດໃຫ້ກະດູກແຂນເບື້ອງຂວາຂອງນາງຫັກ.ໃນວັນທີ18ເມສາ,ນາງໄດ້ໄປປ່ຽນຢາແລະລ້າງບາດຢູ່ຕູບຜ້າເຕັ້ນຂອງໜ່ວຍແພດ,ບັງເອີນໄດ້ພົບກັບທ່ານປະທານປະເທດຫູຈິນທ່າວທີ່ໄປກວດກາວຽກງານຢູ່ເມືອງອີ້ຊູ້,ມາຮອດມື້ນີ້ນາງຍັງຈື່ຄຳເວົ້າທີ່ລຸງຫູເວົ້າໃນເວລາທີ່ຫຼານພວມຢູ່ໃນອ້ອມກອດຂອງເພິ່ນ:
"ລຸງຫູບອກຫຼານວ່າຕ້ອງຂະຫຍັນໝັ່ນຮຽນ,ອາວອາແລະນ້າສາວເຫຼົ່ານີ້ຈະເບິ່ງແຍງຫຼານໃຫ້ດີ,ແລ້ວຍັງໄດ້ຖາມອາການເຈັບຂອງຫຼານ."
ຍ້ອນແຂນເບື້ອງຂວາໄດ້ຮັບບາດເຈັບໜັກ,ພໍ່ແມ່ຂອງນາງຈົວມາໄດ້ພານາງມາປິ່ນປົວຢູ່ໂຮງໝໍຕຳຫຼວດປັກກິ່ງ.ຫຼັງຈາກໄດ້ພັກຜ່ອນສອງມື້ແລ້ວ,ນາງພະຍາບານໄດ້ສະຜົມໃຫ້ນາງ,ເພື່ອລ້າງຂີ້ຝຸ່ນທີ່ຕິດເປື້ອນເປິໃນເວລາເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ,ຊຶ່ງປຽບເໝືອນການລ້າງຄວາມອິດເມື່ອຍຂອງນາງໃຫ້ໝົດໄປ.ນາງຈົວມາເລີ່ມລົມກັນກັບນັກຂ່າວ,ນາງເວົ້າວ່າ,ຫຼັງຈາກໄດ້ມາປິ່ນປົວຢູ່ໂຮງໝໍນີ້ແລ້ວ,ມີອາວອາແລະນ້າສາວຫຼາຍຄົນມາຢາມຫຼານ,ຍັງມີເອື້ອຍຄົນໜຶ່ງໄດ້ເອົາເງິນ1ໝື່ນຢວນມາໃຫ້ຫຼານ:"ເອື້ອຍຜູ້ນັ້ນໄດ້ມາໂຮງໝໍຫຼັງຈາກຫຼານກິນເຂົ້າເຊົ້າແລ້ວ,ເພິ່ນຜົມສັ້ນ,ເພິ່ນເອົາເງິນໃຫ້ຫຼານແລະຢາກລົມກັບຫຼານ,ແຕ່ເມື່ອເອື້ອຍໄດ້ເຫັນນັກຂ່າວມາຖາຍຮູບເພິ່ນ,ເພິ່ນຜູ້ນັ້ນກໍ່ເລີຍວາງເງິນໄວ້ເທິງຕຽງແລ້ວຟ້າວໜີໄປ."
ພໍ່ແມ່ຂອງນາງຈົວມານັ່ງຢູ່ຂ້າງນາງຢ່າງງຽບໆຕະຫຼອດເມື່ອນາງເວົ້າຕໍ່ນັກຂ່າວ.ໃນເວລານີ້,ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງເວົ້າຢູ່ນອກປະຕູຫ້ອງຄົນເຈັບ,ບໍ່ດົນ,ກໍ່ໄດ້ມີນາງສາວທີ່ມີໜ້າຕາສົດຊື່ນຜູ້ໜຶ່ງເຂົ້າມາ,ນາງໄດ້ນັ່ງຢູ່ເທິງລໍ້ຍູ້ຄັນໜຶ່ງ,ແມ່ຂອງນາງເປັນຜູ້ຍູ້.
ນາງນ້ອຍທີ່ຫາກໍ່ເຂົ້າມາຜູ້ນີ້ແມ່ນຜູ້ລອດຕາຍໃນແຜ່ນດິນໄຫວເວີ້ນຊ່ວນ,ນາງຊື່ວ່າຫຼີເຢ້.ໃນເວລາເມືອງເວີ້ນຊ່ວນຂອງແຂວງເສສວນເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ,ນາງຫຼີເຢ້ທີ່ມີອາຍຸ10ປີຖືກຕິດຄ້າງໃຕ້ຊາກອາຄານ70ກວ່າຊົ່ວໂມງແລ້ວໄດ້ຮັບການກອບກູ້,ແຕ່ພັດຈຳເປັນຕ້ອງຖືກຕັດຂາເບື້ອງຊ້າຍ,ເວົ້າສຳລັບເດັກນ້ອຍທີ່ມັກຟ້ອນຜູ້ນີ້, ນີ້ແມ່ນເລື່ອງທີ່ໂຫດຫ້ຽມທີ່ສຸດໃນຊີວິດ.ແຕ່ຫ່ານຟ້ານ້ອຍທີ່ຖືກຕັດປີກໂຕນີ້ພັດບໍ່ໄດ້ປະຖີ້ມການຟ້ອນບາເລເລີຍ,ສຸດທ້າຍນາງໄດ້ຟ້ອນບາເລດ້ວຍຄວາມອົດທົນພາກພຽນຂອງຕົນໃນພິທີໄຂງານກິລາໂອລິມປິກຄົນພິການປີ2008.ນາງໄດ້ຍົກເກີບຟ້ອນບາເລສີແດງຂຶ້ນສູງໆ,ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງປະເທດຕ່າງໆປະທັບໃຈຫຼາຍ,ນາງຖືກເອີ້ນວ່າ"ນາງສາວບາເລ".
ສອງປີມານີ້, ຊີວິດຂອງນາງລີເຢ້ກັບແມ່ຂອງນາງຄ່ອຍໆຟື້ນຟູເປັນປົກກະຕິ. ແຕ່ເມື່ອຮູ້ຂ່າວວ່າເຂດຢີ້ຊູ້ກິ່ງແຂວງປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າຕິເບດຊີງໄຮປະສົບໄພແຜ່ນດິນໄຫວແລ້ວ, ສອງແມ່ລູກນີ້ໄດ້ຕົກຢູ່ໃນຄວາມໂສກຫຼາຍອີກເທື່ອໜຶ່ງ. ຫຼັງຈາກໄດ້ຍິນວ່ານາງຈົວມາ ກາໂຊກມາຮອດປັກກິ່ງແລ້ວ, ນາງລີເຢ້ໄດ້ບອກແມ່ພາລາວມາຢາມໃນທັນທີ. ຢູ່ຕໍ່ໜ້າຕຽງຄົນເຈັບຂອງນາງຈົວມາ ກາໂຊກ, ນາງລີເຢ້ຈັບມືຂອງນາງຈົວມາແລ້ວເວົ້າວ່າ:
"ຂ້ອຍກໍ່ເຄີຍປະສົບໄພແຜ່ນດິນໄຫວ, ເວລານັ້ນກໍ່ຮູ້ສຶກເສຍໃຈຫຼາຍ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຈົ້າໃນເວລານີ້. ມີລຸງປ້າອາວອາຫຼາຍຄົນເອົາໃຈໃສ່ນຳພວກເຮົາ, ຊ່ວຍພວກເຮົາຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຂ້ອຍເຊື່ອໝັ້ນວ່າພວກເຈົ້າກໍ່ຈະເປັນແນວນີ້ຄືກັນ, ພວກຂ້ອຍກໍ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຈົ້າຄືກັນ"
ນາງລີເຢ້ມີຮູບແຜ່ນໜຶ່ງທີ່ແຕ້ມດ້ວຍຕົນເອງມອບໃຫ້ນາງຈົວມາ ກາໂຊກແລະສັນຍາກັບນາງຈົວມາວ່າ:
"ໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າມັກເຕັ້ນລຳແມ່ນບໍ？ຫວັງວ່າເມື່ອເຈົ້າຟື້ນຟູສຸຂະພາບແລ້ວ, ພວກເຮົາສອງຄົນສາມາດຮ່ວມກັນເຕັ້ນລຳຢູ່ເທິງເວທີ"
ມີນ້ຳຕາໄຫຼອອກມາຈາກຕາຂອງນາງຈົວມາ, ນາງຄ່ອຍໆເຊັດນ້ຳຕາ, ແລ້ວຕອບດ້ວຍຄວາມຍິ້ມແຍ້ມວ່າ:
"ຂອບໃຈເຈົ້າທີ່ມາຢາມຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຈະຟື້ນຟູສຸຂະພາບໃຫ້ດີ, ແລ້ວພວກເຮົາຈະເຕັ້ນລຳນຳກັນ"
ນາງລີເຢ້ແມ່ນສາວນ້ອຍຂອງເຜົ່າຊຽງ, ສຳລັບປະຊາຊົນເຜົ່າຊຽງແລ້ວ, ໃນຊີວິຈະຂາດເພງບໍ່ໄດ້, ຂາດການຟ້ອນລຳບໍ່ໄດ້.ສ່ວນປະຊາຊົນເຜົ່າຕິເບດກໍ່ມັກຟ້ອນລຳທຳເພງຄືກັນ. ຫຼັງຈາກໄດ້ຟັງຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງເດັກນ້ອຍສອງຄົນ, ແມ່ຂອງນາງລີເຢ້ເວົ້າວ່າ:
"ການຟ້ອນໂກຈວງຂອງພວກເຮົາກັບການຟ້ອນໂກຈວງຂອງເຜົ່າຕິເບດຄ້າຍຄືກັນໂດຍພື້ນຖານ. ພວກເຮົາເປັນຄອບຄົວດຽວກັນ, ປະຊາຊົນທົ່ວປະເທດກໍ່ແມ່ນຄອບຄົວດຽວກັນ. ປັດຈຸບັນນີ້, ພວກເຮົາປະສົບໄພພິບັດ, ປະຊາຊົນທົ່ວປະເທດລ້ວນແຕ່ເອົາໃຈໃສ່ນຳພວກເຮົາ, ສະນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງເຂັ້ມແຂງກວ່າເກົ່າ"
ໃນຫ້ອງຄົນເຈັບ, ບັນຍາກາດທີ່ເບີກບານມ່ວນຊື່ນໄດ້ປົກຄຸມຄວາມເຈັບປວດ. ພໍ່ຂອງນາງຈົວມາຢືນຢູ່ຂ້າງ, ນ້ຳຕານອງເບົ້າ. ພໍ່ຜູ້ນີ້ເວົ້າພາສາຈີນບໍ່ເກັ່ງປານໃດ, ລາວນົບຢູ່ໜ້າເອິກຕະຫຼອດແລະກ່າວຄຳວ່າ"ຂອບໃຈ"ຢູ່ຕະຫຼອດວ່າ:
"ນາງຈົວມານັບມື້ນັບດີຂຶ້ນ, ຂອບໃຈພວກເຈົ້າຫຼາຍໆ. ຄວາມເວົ້າໃນໃຈທີ່ຢາກເວົ້າມີຫຼາຍ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຊ່າງເວົ້າ, ຂອບໃຈຫຼາຍໆ. ຂອບໃຈ, ຂອບໃຈ(ພາສາຕິເບດ)"
ທ່ານໝໍຂອງນາງຈົວມາເວົ້າວ່າ, ປັດຈຸບັນນີ້, ບາດແຜຂອງລາວສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ແລ້ວ,ໂດຍຜ່ານການປິ່ນປົວດ້ານຈິດໃຈ, ສະພາບດ້ານຈິດໃຈກໍ່ດີຫຼາຍ, ຖ້າອີກໜຶ່ງເດືອນເຄິ່ງກໍ່ຈະເຊົາດີແລ້ວ. ພວກເຮົາຫວັງວ່າຮອດເວລານັ້ນ, ນາງນ້ອຍສອງຄົນນີ້ທີ່ເຄີຍປະສົບຄວາມທຸກທີ່ເສຍເຮືອນຊານບ້ານຊ່ອງແລະມີຄວາມກ້າຫານຕໍ່ຊີວິດນັ້ນສາມາດຟ້ອນນຳກັນຢ່າງມ່ວນຊື່ນໃຕ້ແສງຕາເວັນ.
