ຕາມຂ່າວCRI: ໜັງສືພິມ"ຂ່າວໂລກ"ສະບັບວັນທີ 31 ທັນວາປີແລ້ວນີ້ໄດ້ລົງພິມບົດວິຈານທີ່ມີຫົວຂໍ້ວ່າ" ອາຊີສະແຫວງຫາສິດການເງິນເອກະລາດ" ເນື້ອໃນລະອຽດມີຢູ່ວ່າ:
ວັນທີ 28 ທັນວາປີ 2009, ອາຊຽນໄດ້ເຊັນສັນຍາກັບຈີນ, ຍີ່ປຸ່ນແລະສ.ເກົາຫຼີຢ່າງເປັນທາງການ, ຈະສ້າງຄັງສຳຮອງເງິນຕາຕ່າງປະເທດພາກພື້ນທີ່ມີມູນຄ່າ 120 ຕື້ໂດລາໃນວັນທີ 24 ມີນາປີ 2010. ໃນຖະແຫຼງການຮ່ວມທີ່ປະກາດໃນວັນທີ 28 ທັນວາແລ້ວນີ້, ປະເທດເຊັນສັນຍາກ່າວວ່າ, ກອງທຶນດັ່ງກ່າວຈະ"ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງແລະການທ້າທາຍໃນເສດຖະກິດໂລກຂອງພາກພື້ນອາຊີ" ປະເທດສະມາຊິກສາມາດນຳໃຊ້ຄັງສຳຮອງເງິນຕາຕ່າງປະເທດດັ່ງກ່າວມາຮັກສາອັດຕາແລກປ່ຽນຂອງຕົນທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນຂອບອັດຕາແລກປ່ຽນຂອງສອງຝ່າຍໃນປັດຈຸບັນໃນໄລຍະເກີດການປັ່ນປ່ວນ.
ການສ້າງຄັງສຳຮອງເງິນຕາຕ່າງປະເທດຢູ່ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນແມ່ນເລື່ອງທີ່ໜ້າສັນລະເສີນ. ໃນຖານະທີ່ເປັນ 1 ໃນ 3 ແຫ່ງໃຫຍ່ທີ່ຜະລິດຊັບສິນຂອງໂລກ, GDPຂອງອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນສາມາດທຽບເທົ່າກັບອາເມລິກາເໜືອແລະເອີລົບຕາເວັນຕົກທີ່ເປັນຖານຜະລິດຊັບສິນໃຫຍ່ອີກ 2 ແຫ່ງຂອງໂລກ. ແຕ່ວ່າ, ໃນດ້ານກຳລັງການເງິນ, ອາຊີຕາເວັນອອກພັດອ່ອນກວ່າອາເມລິກາເໜືອແລະເອີລົບຕາເວັນຕົກຫຼາຍ.
ນີ້ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງຢູ່ຄືເຂດອາເມລິກາເຫນືອແລະເອີລົບຕາເວັນຕົກ ມີ 2 ສະກຸນເງິນຕາສາກົນສະສົມທີ່ໃຫຍ່ອັນດັບຫນຶ່ງໃນໂລກໃນປະຈຸບັນ, ຄື:ເງິນໂດລາສະຫະລັດແລະເງິນເອີໂຣ. ແຕ່ວ່າພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ ພັດບໍ່ມີເງິນຕາທີ່ສາມາດມີບົດບາດເທົ່າກັບເງິນໂດລາສະຫະລັດແລະເງິນເອີໂຣ, ດ້ວຍເຫດນີ້ ຈະເຮັດໃຫ້ເຂດອາເມລິກາເຫນືອແລະເອີລົບຕາເວັນຕົກ ມີສິດຢ່າງແທ້ຈິງໃນການປ່ອຍເງິນຕໍ່ເຂດອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ. 2 ອົງການເສດຖະກິດໂລກໃຫຍ່ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍຂອງການທະນາ ຄານສາກົນໃນປະຈຸບັນນັ້ນຄື: ອົງການກອງທຶນເງິນຕາສາກົນ ຫຼື IMF ແລະທະນາຄານໂລກນັ້ນ ກໍ່ຖືກຄອບລຳໂດຍອາເມລິກາເຫນືອແລະເອີລົບຕາເວັນຕົກໂດຍພື້ນຖານ, ໃນສອງອົງການໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ, ອາເມລິກາແລະສະຫະພາບເອີລົບຫຼືEU ລ້ວນແຕ່ມີສິດຢັບຢັ້ງບັນຫາຕ່າງໆ, ທີ່ຈິງແລ້ວ, ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ ແມ່ນເປົ້າຫມາຍທີ່ ເຂດອີລົບຕາເວັນຕົກແລະອາເມລິກາເຫນືອ ຕ້ອງການຢາກຜູກມັດໄດ້.
ສິດການທະນາຄານສາກົນທີ່ບໍ່ດຸນດ່ຽງກັບຄວາມສາມາດຜະລິດດ້ານຊັບສົມບັດນັ້ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກ ມີຖານະທີ່ອ່ອນແອໃນຄວາມສ່ຽງຂອງການທະນາຄານຂອງທົ່ວໂລກ, ແລະມີບົດບາດທີ່ຖືກບັງຄັບໃນເວທີການທະນາຄານສາກົນ. ຍ້ອນເປັນຫ່ວງນຳຖານະທີ່ອ່ອນແອ, ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ ຈຶ່ງມີຄວາມຕ້ອງການອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນດ້ານຈິດໃຈ ຕໍ່ເງິນໂດລາສະຫະລັດແລະເງິນເອີໂຣ, ຜົນສຸດທ້າຍ ກໍ່ແມ່ນຄັງສະສົມເງີນຕາຕ່າງປະເທດຫຼາຍເກີນໄປ. ຕາມສະຖິຕິ, ປະຈຸບັນ, ຍອດຄັງສະສົມເງິນຕາຕ່າງປະເທດຂອງປະເທດຕ່າງໆໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ ໄດ້ມີຫຼາຍກວ່າ 3000 ຕື້ໂດລາ, ເຊິ່ງກວມເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງມູນຄ່າຄັງສະສົມເງິນຕາຕ່າງປະເທດຂອງທົ່ວໂລກ.
ສ່ວນຖານະທີ່"ຖືກກຳກັບການສະແດງ"ຂອງປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນໄດ້ເຮັດໃຫ້IMFແລະທະນາຄານໂລກມີອຳນາດທີ່ຢູ່ເໜືອລັດຖະບານໃນປະເທດເຫຼົ່ານີ້.ຕົວຢ່າງຄື,ໃນໄລຍະວິກິດການການເງິນອາຊີອາຄະເນປີ1997,IMFໄດ້ຈັດວາງເງິນກູ້ ຫຼາຍກວ່າ100ຕື້ໂດລາໃຫ້ແກ່ໄທ,ອິນໂດເນເຊຍແລະສ.ເກົາຫຼີ.ເພື່ອເປັນການຕອບແທນ ຄືນ,ລັດຖະບານປະເທດເຫຼົ່ານີ້ຈຳເປັນຕ້ອງຫຼຸດລາຍຈ່າຍໃຫ້ໜ້ອຍລົງ,ຍົກສູງອັດຕາດອກເບ້ຍແລະຂາຍລັດວິສາຫະກິດ,ມີປະເທດອາຊີອາຄະເນຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍໄດ້ຖືກທຶນຕາເວັນຕົກກວາດຊື້.
ແຕ່ເສັ້ນທາງພື້ນຖານທີ່ສຸດທີ່ຈະຫຼີກເວັ້ນບໍ່ໃຫ້ສະພາບການແບບນີ້ເກີດຂຶ້ນມາອີກ,ແມ່ນຄວນສ້າງອຳນາດຕໍ່ລອງດ້ານການທະນາຄານຂອງເຂດອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາ ຄະເນ,ເຮັດໃຫ້ເຂດນີ້ມີຄວາມສາມາດປົກປ້ອງຄວາມຮັ່ງມີຂອງຕົນ,ຈົນກ້າວໄປເຖິງບໍ່ໃຫ້ຖືກທຶນນອກເຂດມາກວາດຊື້.
ນີ້ກໍແມ່ນຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງກອງທຶນສຳຮອງເງິນຕາຕ່າງປະເທດເຂດອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນ.ກອງທຶນນີ້ສາມາດສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວໂດຍຢູ່ເໜືອຄວາມຂັດແຍ່ງກັນ,ໝາຍຄວາມວ່າ,ປະເທດໃນເຂດນີ້,ບໍ່ວ່າຈະມີຄວາມຂັດແຍ່ງມາກ່ອນຫຼືບໍ່,ຫຼືວ່າມີການຂັດແຍ່ງກັນດ້ານຜົນປະໂຫຍດໃນປະຈຸບັນນີ້ຫຼືບໍ່,ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ,ການຍາດແຍ່ງອຳນາດການທະນາຄານທີ່ເປັນເອກະລາດແລະເຂັ້ມແຂງກວ່າເກົ່າໃຫ້ເຂດອາຊີຕາເວັນອອກແລະອາຊີອາຄະເນແມ່ນຈະມີແຕ່ຜົນດີຫຼາຍ,ແລະບໍ່ມີຜົນຮ້າຍຫຍັງເລີຍ.
