ພິທີເຊັນສັນຍາໃນວັນທີ 23 ພຶດສະພາ 1951
ຕັ້ງແຕ່ບູຮານນະການມານີ້ ເຂດຕິເບດກໍແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງຈີນ. ນັບແຕ່ສົງຄາມຝິ່ນເມື່ອປີ 1840 ເປັນຕົ້ນມາ, ເຂດຕິເບດ ໄດ້ຖືກປະເທດລັດທິ ຈັກກະພັດຮຸກຮານ. ກ່ອນເຂດຕິເບດໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍໂດຍສັນຕິ, ສິດອຳນາດຂອງອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນເຂດຕິເບດ ແມ່ນຕົກຢູ່ ໃນມືຂອງອິດທິ ກຳລັງແບ່ງແຍກທີ່ນິຍົມອັງກິດ. ເພື່ອທັບມ້າງກົນອຸບາຍຂອງລັດທິຈັກກະພັດທີ່ຢາກໃຫ້ຕິເບດເປັນເອກະລາດ, ແລະສຳເລັດການປົດປ່ອຍແຜ່ນດິນໃຫຍ່ທົ່ວປະເທດ, ໃນຕົ້ນເດືອນມັງກອນປີ 1950, ສູນກາງພັກກອມມູນິດຈີນໄດ້ຕົກລົງນະໂຍບາຍທີ່ຈະເຄື່ອນທັບໄປຕິເບດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນບໍ່ແຕະຕ້ອງຈິດໃຈຂອງຊາວເຜົ່າຕິເບດ, ແລະສ້າງຜົນປະໂຫຍດຕໍ່ຄວາມສາມັກຄີຊາດ, ສູນກາງພັກກອມມູນິດຈີນໄດ້ກຳນົດທິດທາງທີ່ຈະຍາດແຍ່ງການປົດປ່ອຍຕິເບດໂດຍສັນຕິ. ແຕ່ວ່າ ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນທີ່ຖືກອິດທິກຳລັງແບ່ງແຍກຄວບຄຸມນັ້ນ ໄດ້ຖ່ວງດຶງເວລາໃນການເຈລະຈາ, ແລະຢາກຈະກີດຂວາງບໍ່ໃຫ້ກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນເຂົ້າຕິເບດດ້ວຍກຳລັງອາວຸດ. ເດືອນຕຸລາ, ກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ ໄດ້ປົດປ່ອຍເມືອງຊ່າງຕູ່, ອັນໄດ້ໂຈມຕີອິດທິກຳລັງແບ່ງແຍກຢ່າງໜັກໜ່ວງ, ແລະໄດ້ເປີດປະຕູໃຫ້ກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນເຂົ້າຕິເບດ, ແລະໄດ້ປູທາງໃຫ້ແກ່ການແກ້ໄຂບັນຫາຕິເບດໂດຍສັນຕິ. ເດືອນເມສາປີ 1951, ອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນຂອງຕິເບດ ໄດ້ສົ່ງຄະນະຜູ້ແທນເດີນທາງໄປນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງ. ວັນທີ 23 ພຶດສະພາ, ໄດ້ເຊັນ "ສັນຍາວ່າດ້ວຍວິທີປົດປ່ອຍຕິເບດໂດຍສັນຕິລະຫວ່າງລັດຖະບານປະຊາຊົນສູນກາງກັບອົງການປົກຄອງຕິເບດ" ຢ່າງເປັນທາງການ. ວັນທີ 24 ຕຸລາ, ພະດາໄລລາມະອົງທີ 14 ໄດ້ສົ່ງໂທລະເລກໄປຍັງທ່ານປະທານເມົາເຊຕຸງ, ໂດຍກ່າວວ່າ, ສະໜັບສະໜູນສັນຍາດັ່ງກ່າວ, ແລະຈະຢູ່ໃຕ້ການນຳພາຂອງລັດຖະບານປະຊາຊົນສູນກາງ, ຕັ້ງໜ້າຊ່ອຍເຫຼືອກອງທະຫານທີ່ເຂົ້າຕິເບດ, ບູລະນະການປ້ອງກັນປະເທດ, ຂັບໄລ່ອິດທິກຳລັງຂອງລັດທິຈັກກະພັດຢູ່ຕິເບດ, ຮັກສາຄວາມເປັນເອກະພາບດ້ານດິນແດນແລະອະທິປະໄຕຂອງປະເທດຊາດ. ເຂດຕິເບດຈຶ່ງໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍໂດຍສັນຕິ, ອັນເປັນການສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການຍົກເລີກລະບອບຂ້າທາດກະສິກຳສັກດິນາຢູ່ຕິເບດ ແລະບັນລຸການກຳເນີດຄືນໃໝ່ຂອງຊົນເຜົ່າຕິເບດ. ຈາກນັ້ນ ເຂດຕິເບດໄດ້ເຂົ້າສູ່ໄລຍະພັດທະນາທີ່ໃໝ່ອ່ຽມໃນປະຫວັດສາດ. ນີ້ແມ່ນໄຊຊະນະທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງນະໂຍບາຍຊົນເຜົ່າຂອງພັກກອມມູນິດຈີນ.
