ທຸກຄົນກໍ່ມີເຫດຜົນຂອງຕົນ, ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ອື່ນຄຶດຄືກັນກັບເຮົາເອງໝົດ. ຖຽງກັບພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງ, ເຮົາຖຽງຊະນະແລ້ວ, ຄວາມຮັກແພງກັນໃນຄອບຄົວພັດຈືດຈາງລົງ, ຖຽງກັບຄົນຮັກ, ເຮົາຖຽງຊະນະແລ້ວ, ຄົນຮັກພັດອາດຈະລາຈາກເຮົາໄປ, ຖຽງກັບໝູ່ເພື່ອນ, ເຮົາຖຽງຊະນະແລ້ວ, ມິດຕະພາບພັດຈະເສຍໄປ. ສິ່ງທີ່ເຮົາຖຽງນັ້ນ ອາດຈະແມ່ນເຫດຜົນ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ເສຍໄປນັ້ນ, ພັດແມ່ນຄວາມຮັກແພງ, ສ່ວນຜູ້ຖືກທຳຮ້າຍນັ້ນ, ອາດຈະແມ່ນເຮົາເອງ. ສະນັ້ນ, ເຮົາບໍ່ຄວນຖຽງກັບຜູ້ອື່ນເລື້ອຍໆ. ບໍ່ໃຊ້ມາດຕະຖານສູງໂພດຕໍ່ຜູ້ອື່ນ, ແລະກໍ່ບໍ່ໃຊ້ມາດຕະຖານສູງໂພດໃສ່ຕົວເອງ.
ບົນເສັ້ນທາງຊີວິດ, ເມື່ອຍພົບພໍ້ສິ່ງກີດຂວາງ, ເຮົາກໍ່ຍ່າງອ້ອມໄປ. ເມື່ອພົບບັນຫາຫຍັງທີ່ແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້, ເຮົາກໍ່ພະຍາຍາມລືມມັນໄປ. ເມື່ອພົບເລື່ອງຫຍັງທີ່ຍາກຫຼາຍ, ເຮົາກໍ່ປ່ອຍມັນໄປ, ເມື່ອວາດສະໜາບໍ່ອຳນວຍ, ເຮົາກໍ່ໃຫ້ຄົນນັ້ນ ກໍ່ຄືເຮົາເອງ ລາກັນໄປຢ່າງຕາມໃຈ. ເຮັດເປັນແບບນີ້ແລ້ວ, ທ່ານອາດຈະໄດ້ຮັບຄວາມສຸກສະບາຍໃຈຫຼາຍກວ່າໃນຊີວິດ.
