ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ ເປັນ​ເມືອງ​ເກົ່າ​ແກ່​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ທາງ​ດ້ານປະ​ຫວັດ​ສ​າດ​ຂອງ​ຈີນ, ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ສະ​ໄໝ​ລາ​ຊະ​ວົງ​ເປີຍ​ສີ (ປີ ຄ​ສ 550-ປີ​ຄ​ສ 577) ເຈີ້ງ​ຕິ້ງກໍ​ເປັນ​ທີ່​ຕັ້ງ​ຂອງເຂດ​ບໍ​ລິ​ຫານ​ສຳຄັນ. ໃນ​ສະ​ໄໝລາ​ຊະ​ວົງ​ລຽວ (ປີ ຄ​ສ 916-ປີ​ຄ​ສ1125)ແລະ​ສະ​ໄໝ​ລາ​ຊະ​ວົງ​ຈິ່ນ(ປີ ຄ​ສ 1115-ປີ​ຄ​ສ1234)ຕ່າງ​ກໍ​ໄດ້​ສ້າງ​ລະ​ຊະ​ທາ​ນີ​ຢູ່​ແຫ່ງ​ນີ້. ​​​ຍ້ອນ​ມີປະ​ຫວັດ​ສາດ​ອັນ​ດົນ​ນານ​,ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ມີ​ບູ​ຮານ​ສະ​ຖານ​ແລະ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​​ອຸ​ດົມ​ສົມ​ບູນ. ພາຍຫຼັງທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ໄປດຳ​ລົງ​ຕຳ​ແໜ່ງ​ການ​ນຳ​ຢູ່​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ແລ້ວ, ທ່ານ​ກໍ​ໄດ້​ຄົ້ນ​ຄວ້າ​ແລະ​ຊອກ​ອ່ານ​ຂໍ້​ມູນ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ, ໄປ​ແຫ່ງ​ຕ່າງໆ​ໃນ​ທົ່ວ​ເມືອງ​ເພື່ອ​ສຳຫຼວດ​ບູ​ຮານ​ສະ​ຖານ. ທ່ານ​ສຳ​ນຶກ​ຮູ້​ວ່າ: ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກຳ​ບູ​ຮານ​ຂອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ສ່ວນຫຼາຍ​ເປັນ​ແບບ​ໂຮມ​ສູນ ທັງ​ມີ​ລະ​ບົບຄົມ​ມະ​ນາ​ຄົມ​ທີ່​​ພັດ​ທະ​ນາຫຼາຍ, ຄວນ​ຟື້ນ​ຟູ​ຮ່ອງ​ຮອຍ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ເພື່ອ​ພັດ​ທະ​ນາ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ.
 

ການ​ທີ່​ເຮັດ​ແນວ​ໃດຈິ່ງ​ຈະ​ສາ​ມາດ​ຂຸດ​ຄົ້ນທ່າ​ແຮງ​ບົ່ມ​ຊ້ອນ ​ເພື່ອ​ເຮັດ​ໃຫ້​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໄດ້​ຮັບ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດຫຼາຍກວ່າ​ເກົ່າ​ຈາກ ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ອັນ​ດົນ​ນານ​ນັ້ນ ແມ່ນ​ບັນ​ຫາ​ທີ່​ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຄົ້​ນ​ຄິດ​ຢ່າງ​ເລິກ​ເຊິ່ງ. ທ່ານ​ໄດ້​ສະ​ເໜີ​ແລ​ວ​ຄວາມ​ຄິດທີ່​ພັດ​ທະ​ນາ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວເພື່ອ​ຊຸກ​ຍູ້​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ກະ​ສິ​ກຳ,ອຸດ​ສາ​ຫະ​ກຳ​ແລະ​​ຂະ​ແໜງການ​ບໍ​ລິ​ການ, ໃຫ້​ບໍ​ລິ​ການ​ແກ່ເທດ​ສະ​ບານ​ແຂວງ, ສ້າງ​ສາ​ພັດ​ທະ​ນາ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃຫ້​ເປັນ​ປ່ອງ​ຢ້ຽມແຫ່ງ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ທີ່​ຫ່າງ​ໃກ້​ກັບ​ນະ​ຄອນ​ສື​ເຈ່ຍ​ຈ່ວງ​ທີ່​ສຸດ.
 

ວັດ​ລົງ​ຊິງຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ເປັນ​ວັດ​ໃຫຍ່​ສ້າງ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ລາ​ຊະ​ວົງ​ຊົ້ງ (ປີ ຄ​ສ 960-ປີ​ຄ​ສ 1279) ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ໂດ່ງ​ດັງ​ໃນ​ໂລກ, ຍິ່ງ​ເປັນ​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ອັນ​ລ້ຳ​ຄ່າ​ລະ​ດັບ​ຊາດ​ແຫ່ງ​ໜຶ່ງ. ແຕ່​ວ່າ ​ວັດ​ແຫ່ງ​ນີ້​​ມີ​ຄວາມເກົ່າ​ແກ່​ແລະເສຍ​ຫາຍຢ່າງ​ໜັກ​ໜ່ວງເນື່ອງ​ຈາກ​ຜ່ານ​ການເວ​ລາ​ດົນ​ນານ​. ຖ້າ​ຢາກ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ຢ່າງ​ຮອບ​ດ້ານ,ຕ້ອງ​​ໃຊ້​ງົບ​ປະ​ມານ 30 ລ້ານຢວນ. ​ໂຄງ​ການລົງ​ທຶນ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່​ປານ​ນີ້ ເວົ້າ​ສຳ​ລັບ​ຂະ​ແໜງອະ​ນຸ​ລັກວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ​ໃນ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ​ແລ້ວ ຖື​ວ່າ​ເປັນ​ໂຄງ​ການ​ໃຫຍ່​ອັນ​ດັບ​ສອງ​ພຽງ​ຮອງ​ຈາກໂຄງ​ການ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ວັງ​ໂປ​ຕາ​ລາ​ຂອງ​ນະ​ຄອນ​ລາ​ຊາ ເຂດ​ຕິ​ເບດ ເທົ່າ​ນັ້ນ. ​ນອກ​ນີ້, ໂຄງ​ການ​ໃຫຍ່​ດັ່ງ​ກ່າວ​ນີ້​ຍັງ​ຕ້ອງ​ເວນ​ຄືນ​ທີ່​ດິນ 4 ເຮັກ​ຕາ, ແລະ​ຍົກ​ຍ້າຍ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ຈຳ​ນວນ 60 ຄອບ​ຄົວ​ໄປ​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ຢູ່​ບ່ອນ​ອື່ນ.
 

 

ວັດ​ລົງ​ຊິງ​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ
 

ທ່ານ​ເຈຍ​ຕ້າ​ຊ່ານ ນັກ​ປ​ະ​ພັນ​ທີ່​ເກີດ​ແລະ​ໃຫຍ່​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ຮູ້​ດີ​ກ່ຽວ​ກັບ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ແລະ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ຂອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ ທັງ​ຮູ້​ສະ​ພາບ​ກ່ຽວ​ກັບ​ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກຳ​ບູ​ຮານ​ແລະ​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ທີ່​ຮັກ​ສາ​ໄວ້​ຈົນ​ມາ​ເຖິງ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ເຊິ່ງ​ຄົນ​ທັງຫຼາຍ​ຈິ້ງ​ເອີ້ນ​ລາວ​ວ່າ “ຜູ້​ຮູ້​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ”. ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​​ກໍ​ໄປ​ຢາມ​ລາວ​ຢູ່​ເຮືອນເລື້ອຍໆ​ໃນ​ເວ​ລາ​ຫວ່າງ ເພື່ອ​ປຶກ​ສາ​ເລື່ອງ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ວັດ​ລົງ​ຊິງ. ຕໍ່ມາ, ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ສະ​ເໜີ​ຂອງ​ທ່ານ​ສີ​ຈີ້ນ​ຜິງ,  ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໄດ້​ທັບ​ມ້າງ​ລະ​ບຽບ​ການ​ທີ່ບຸກ​ຄົນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ສະ​ມາ​ຊິກ​ພັກໃຫ້​ດຳ​ລົງ​ຕຳ​ແໜ່ງ​ການ​ນຳ​ຂັ້ນ​ຮອງ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ໂດຍ​ໄດ້​ແຕ່ງ​ຕັ້ງ​ທ່ານ​ເຈ່ຍ​ຕ້າ​ຊ່ານ​ເປັນ​ຫົວ​ໜ້າ​ພະ​ແນກວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ. ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ໄດ້​ອອກ​ໜ້າ​ເຊື້ອ​ເຊີນ​ຊ່ຽວ​ຊານ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ທັງ​ພາຍ​ໃນ​ແລະ​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ​ມາ​ສຳຫຼວດ​ແລະ​ປະ​ເມີນ​ຄວາມ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້​ຂອງ​ການ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ວັດ​ລົງ​ຊິງ​ເລື້ອຍໆ, ສ່ວນ​ທ່ານ​ເຈ່ຍ​ຕ້າ​ຊ່ານ​ກໍ​ແລ່ນ​ວຽກ​ໄປ​ມາ​ລະ​ຫວ່າງ​ນະ​ຄອນຫຼວງ​ປັກ​ກິ່ງ, ເທດ​ສະ​ບານ​ແຂວງ​ແລະ​ເມືອງ, ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສະ​ໜັບ​ສະ​ໜູນ​ຈາກ​ຂັ້ນ​ເທິງ​ໃນ​ດ້ານ​ການ​ລົງ​ທຶນ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່​, ເມື່ອ​ໄດ້​ຜ່ານ​ຜ່າ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​ຕ່າງໆ​ນາໆ, ກໍ​ສາ​ມາດ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ໂຄງ​ການ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ວັດ​ລົງ​ຊິງ​ໃຫ້​ສຳ​ເລັດ​.
 

ນອກ​ຈາກ​ປະ​ຕິ​ສັງ​ຂອນ​ວັດ​ລົງ​ຊິງ​ແລ້ວ, ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ຍັງ​ໄດ້​​ໝູນ​ໃຊ້​ເງິນ​ທຶນ​ທີ່​ຫ້າງ​ຫາ​ມາ​ໄດ້​ນັ້ນ​ສ້າງວັດ​ເກົ່າ​ແກ່​ບູ​ຮານ​ທີ່​ມີ​ປະ​ຫວັດ​ພັນ​ປີ​ແຫ່ງ​ນີ້​ໃຫ້​ເປັນ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ທ່ອງ​ທ່ຽວ ເຊິ່ງ​ເປັນ​ສິ່ງ​ໃໝ່ໆ​ໃນ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ. ແຕ່​ນັ້ນ​ມາ, ​ບໍ່​ວ່າ​ຈະ​ເປັນຜູ້​ທີ່​ເດີນ​ທາງ​ມາ​ແລ່ນ​ວຽກ​ຢູ່​ເທດ​ສະ​ບານ​ແຂວງຫຼືຜູ້​ທີ່​ເດີນ​ທາງ​ຜ່ານ​ນະ​ຄອນ​ສື​ເຈ່ຍ​ຈ່ວງ, ໃຜ​ໆ​ກໍ​ພາ​ກັນມາ​ທ່ຽວ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ແຫ່ງ​ນີ້​ຍ້ອນ​ຊື່​ສຽງ​ຂອງວັດ​ລົງ​ຊິງ ເຊິ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂະ​ແໜງ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ຄ່ອຍໆ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂຶ້ນ. ປີ 1984, ຈຳ​ນວນ​ນັກ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ທີ່​ໄປ​ທ່ຽວ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ​ເຖິງ 4 ແສນ​ຄົນ; ປີ 1985, ຈຳ​ນວນ​ນັກ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ໄດ້​ລື່ນ​ກາຍ 5 ແສນ​ຄົນ.
 

ເມື່ອ​ເວົ້າ​ເຖິງ​ເລື່ອງ​ທີ່​ທ່ານ​ສີ​ຈີ້ນ​ຜິງ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ພັດ​ທະ​ນາ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ເພື່ອ​ຊຸກ​ຍູ້​ການ​ພັດທະ​ນາ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ເມືອງ​ນັ້ນ, ກໍ​ຕ້ອງ​ກ່າວ​ເຖິງ​ມາດ​ຕະ​ການ​ໃຫຍ່​ອີກ​ປະ​ການ​ໜຶ່ງ ຄື ການ​ສ້າງ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ”.
 

ປີ 1983, ໂທ​ລະ​ພາບ​ສູນ​ກາງ​ຈີນ​ໄດ້​ວາງ​ແຜນ​ຖ່າຍ​ທຳ​ນະ​ວະ​ນິ​ຍາຍ​ອະ​ມະ​ຕະ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ” ໃຫ້​ເປັນ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ ທັງ​ໄດ້​ເລືອກ​ສ້າງ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ຢູ່​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ ​ເພື່ອ​ໃຊ້​ເປັນ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ຖ່າຍ​ທຳ​ລະ​ຄອນ​ເປັນ​ການ​ຊົ່ວ​ຄາວ, ເມື່ອ​ສຳ​ເລັດ​ການ​ຖ່າຍ​ທຳ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ແລ້ວ​ແລ້ວ​ກໍ​​ຈະ​ປະ​ຮ້າງ​ເລີຍ. ແຕ່​ວ່າ ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ ທີ່​ເປັນ​ເລ​ຂາ​ຄະ​ນະ​ພັກ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃນ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ​ເຫັນ​ວ່າ: ນີ້​ຄື​ໂອ​ກາດ​ທີ່​ດີ​ເພື່ອ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂະ​ແໜງ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ຂອງ​ເມືອງ​ຕົນ, ຖ້າ​ວ່າ​ສາ​ມາດ​ສ້າງ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ໃຫ້​ເປັນ​ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກຳ​ຖາ​ວອນ, ໄປ​ຄຽງ​ຄູ່​ກັບ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ” ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ນິ​ຍົມ​ສູງ​ຈາກ​ຜູ້​ຊົມ, ກໍ​ຈະ​ສາ​ມາດ​ຊຸກ​ຍູ້​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃຫ້​ຈະ​ເລີນຫຼາຍ​ຂຶ້ນກວ່າ​ເກົ່າ. ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ກໍ​ເລີຍ​ສົ່ງ​ຄົນ​ໄປ​ຕິດ​ຕໍ່​ກັບ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ສູນ​ກາງ​ຈີນ​ທັນ​ທີ, ແລ້ວ​ສອງ​ຝ່າຍໄດ້​ຕົກ​ລົງ​ເຊັນ​ສັນ​ຍາ​​ກັນໂດຍ​ໄວ ຄື​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ສະ​ໜອງ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ຖ່າຍ​ທຳ​ລະ​ຄອນໂດຍ​ບໍ່​ເກັບ​ຄ່າ, ສ່ວນ​ທາງ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ສູນ​ກາງ​ເປັນ​ຜູ້​ລົງ​ທຶນ​ກໍ່​ສ້າງ.
 

ແຕ່​ວ່າ ສິ່ງ​ທີ່​ຄາດ​ບໍ່​ເຖິງນັ້ນ​ກໍ​ຄື, ​ໃນ​ໄລ​ຍະ​ຖ່າຍ​ທຳ, ພາຍ​ໃນທີມ​ງານ​ຖ່າຍ​ທຳ​ເລື່ອງ“ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ”​ໄດ້​ປະ​ສົບ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ,​ຕ້ອງ​ເພີ່ມ​ງົບ​ປະ​ມານ​ອີກ ເຊິ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​​ເລື່ອງການ​ສ້າງ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ”​ປະ​ສົບ​ຄວາມ​ສ່ຽງ​ທີ່​ຈະ​ລົ້ມ​​ເຫຼວ. ເມື່ອ​ຜະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ​ການ​ລົງ​ທຶນ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່, ການ​ນຳຫຼາຍໆ​ທ່ານ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃນ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ​ຕ່າງ​ກໍ​ເຫັນ​ວ່າ ນີ້​ເປັນ​ໂຄງ​ການ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ສ່ຽງ​ສູງ, ດີ​ບໍ່​ດີ​ອາດ​ຈະ​ເສຍ​ຕົ້ນ​ທຶນ​ໄປ​ໝົດ​ກໍ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້. ​ເມື່ອ​ໄດ້​ເຫັນ​ສະ​ຫາຍ​ທັງຫຼາຍ​ຕ່າງ​ກໍ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ໝັ້ນ​ໃຈ, ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງຮູ້​ດີວ່າ ສິ່ງ​ສຳ​ຄັນ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ​ຄື​ຕ້ອງ​ແກ້​ໄຂ​ບັນ​ຫາ​ເງິ​ນ​ທຶນ, ເພິ່ນ​ກໍ​ເລີຍ​ຊອກ​ທຸກວິ​ທີ​ທາງ​ເພື່ອ​ໃຫ້ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເຊື່ອ​ໝັ້ນ. ໃນ​ຂະ​ນະ​ດຽວ​ກັນ​ກໍ​ເລີ່ມ​ໄປ​ຫ້າງ​ຫາ​ເງິນ​ທຶນ​ຢູ່​ແຫ່ງ​ຕ່າງໆ.
 

 ເມື່ອ​ໄດ້ລະ​ດົມເງິນ​ທຶນ​ຈາກຫຼາຍ​ພາກ​ສ່ວນ​ແລ້ວ, ໃນ​ທີ່​ສຸດ, ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ກໍ​ສາ​ມາດ​ແກ້​ໄຂ​ບັນ​ຫາ​ເງິ​ນ​ທຶນ​ໃຫ້​ໄດ້. ປີ 1985, ໂຄງ​ການ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ໄດ້​ເລີ່ມ​ລົງ​ມື​ກໍ່​ສ້າງ. ຜ່ານ​ຈາກ​ຄວາມ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ມາ​ເປັນ​ເວ​ລາ 1 ປີ​ກັບ 8 ເດືອນ,  “​ສວນ​ຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ທີ່​ເປັນສະ​ຖານ​ທີ່​ຖ່າຍ​ທຳ​ລະ​ຄອນ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ” ທີ່​ລົງ​ທຶນ​ທັງ​ໝົດ 3 ລ້ານ 5ແສນກວ່າ​ຢວນ, ກວມ​ເນື້ອ​ທີ່ 37.000 ຕາ​ແມັດ​ນັ້ນ​ໄດ້​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ​ຮອບ​ດ້ານເປັນ​ຢ່າງ​ດີ.
 

ປີ 1987, ໄປ​ຄຽງ​ຄູ່​ກັບ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ”ອອກ​ອາ​ກາດ, ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ກໍ​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ສູງ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ປີ​ນັ້ນ, ມີ​ນັກ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ 1 ລ້ານ 3 ແສນ​ຄົນ​ໄດ້​ມາ​ທ່ຽວ​ຊົມ, ລາຍ​ໄດ້​ຈາກ​ປີ​ເຂົ້າ​ຊົມ​ໄດ້​ບັນ​ລຸ​ເຖິງ 2 ລ້ານ 2 ແສນ 1 ໝື່ນຢວນ ສ້າງ​ລາຍ​ຮັບ​ດ້ານ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ 17 ລ້ານ 6 ແສນ 1 ໝື່ນຢວນ, ຖື​ວ່າ​ໄດ້​ທົດ​ແທນ​ຕົ້ນ​ທຶນ​ຄືນ​ຢ່າງວ່ອງ​ໄວ.  ສະ​ຖານ​ທີ່​ທ່ອງ​ທ່ຽວ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ໄດ້​ຊຸກ​ຍູ້​ຂະ​ແໜງ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ຂອງ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃຫ້​ພັດ​ທະ​ນາ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເຊິ່ງ​ໄດ້​ສ້າງ​ໃຫ້​ເປັນ “ຮູບ​ແບບເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​”ໃນ​ດ້ານການພັດ​ທະ​ນາການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ.
 

 

​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ

ທ່ານ​ວາງ​ໂຢ້​ຮຸ່ຍ  ​ຮອງເຈົ້າ​ເມືອງເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໃນ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ​ໄດ້​ຫວນ​ຄືນ​ວ່າ: “ປີ 1986, ຕອນ​ທີ່​ໂຄງ​ການ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ”​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ, ທ່ານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​ໄດ້​ອອກ​ຈາກ​ເມືອງ​ເຈີ້ງ​ຕິ້ງ​ໄປ​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ນະ​ຄອນ​ເຊ້ຍ​ເມີນ​ແລ້ວ. ທ່ານ​ມີ​​ວິ​ໄສ​ທັດເປັນ​ພິ​ເສດ,​ມີ​ສາຍ​ຕາເບິ່ງກວ້າງມອງ​ໄກ, ໃນ​ເວ​ລາ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂະ​ແໜງ​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ ບໍ່​ແມ່ນ​ຄິດ​ໄລ່​ແຕ່​ລາຍ​ຮັບ​ໃນ​ໄລ​ຍະ​ໃດ​ໜຶ່ງ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ແຕ່​ແມ່ນ​ວາງ​ແຜນ​ແມ່​ບົດ​ໂດຍ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ຢ່າງ​ຮອບ​ດ້ານ, ນີ້​ຄື​ຄວາມ​ປີ​ຊາ​ສາ​ມາດ​ສູງ​ທີ່​ບໍ່ທຳ​ມະ​ດາ.”

 

ຫຼັງ​ຈາກ ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ”ແລ້ວ,  ສະ​ຖານ​ທີ່​ທ່ອງ​ທ່ຽວ “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ”​ໄດ້​ດຶງ​ດູດ​ຜົນ​ງານ​ຮູບ​ເງົາ​ແລະ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ອີກ 197 ເລື່ອງ​ໄປ​ຖ່າຍ​ທຳ​ຢູ່​ແຫ່ງ​ນັ້ນ, ຮູບ​ເງົາ​ແລະ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ​ໄດ້​ຊຸກ​ຍູ້​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ ຂະ​ນະ​ທີ່​ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ໄດ້​ດຶງ​ດູດຫຼາຍໆ​ບໍ​ລິ​ສັດ​ມາ​ຖ່າຍ​ທຳ​ຮູບ​ເງົາ​ແລະ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ. “​ສວນຕຳ​ໜັກ​ຢົງ​ໂກວ” ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ໄດ້​ຂະ​ຫຍາຍ​ຕົວ​ກາຍ​​ມາເປັນ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ອະ​ມະ​ຕະ​ທີ່​ມີ​ບົດ​ບາດກວມ​ເຖິງ​ການ​ຖ່າຍທຳ​ຮູບ​ເງົາ​ແລະ​ລະ​ຄອນ​ໂທ​ລະ​ພາບ, ການ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ, ການ​ຖ່າຍ​ທອດ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ກ່ຽວ​ກັບ​ນະ​ວະ​ນິ​ຍາຍ​ອະ​ມະ​ຕະ​ເລື່ອງ “ຄວາມ​ຝັນ​ໃນ​ຫໍ​ວິ​ມານ​ແດງ”.