ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ IOS
ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ Android
ປີ 1968, ທ່ານມາຕິນ ລຸເຕີ ຄິງ ຜູ້ນຳຂະບວນສິດທິມະນຸດຄົນຜິວດຳອາເມຣິກາຖືກລອບສັງຫານ, ສົ່ງຜົນເຮັດໃຫ້ຄົນອາເມຣິກາເກີດມີການປະທະກັນທາງດ້ານເຊື້ອຊາດຢ່າງໜັກໜ່ວງໃນທົ່ວປະເທດອາເມຣິກາ. ເພື່ອຊອກຫາສາເຫດພື້ນຖານ, ທ່ານຈອນສັນ ປະທານາທິບໍດີອາເມຣິກາໃນເວລານັ້ນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຄະນະກຳມະການຂຶ້ນມາຊຸດໜຶ່ງເພື່ອຄົ້ນຫາສາເຫດດັ່ງກ່າວແລະໄດ້ຜົນສະຫຼຸບສຸດທ້າຍວ່າ: “ປະເທດຂອງພວກເຮົາພວມແບ່ງເປັນສອງຂົ້ວ, ຂົ້ວໜຶ່ງແມ່ນຄົນຜິວດຳ, ອີກຂົ້ວໜຶ່ງແມ່ນຄົນຜິວຂາວ, ແຕ່ວ່າສອງຂົ້ວດັ່ງກ່າວແມ່ນແຍກອອກຈາກກັນແລະບໍ່ສະເໝີພາບກັນ.” ແຕ່ສິ່ງທີ່ໜ້າເສົ້າໃຈກໍຄື, ເວລາໄດ້ຜ່ານພົ້ນໄປເຄິ່ງສະຕະວັດແລ້ວ, ແຕ່ສະພາບການດັ່ງກ່າວຍັງບໍ່ມີການປ່ຽນແປງຫຍັງເລີຍ.
ຫວ່າງກ່ອນນີ້ບໍ່ດົນ, ທ້າວຈອດ ຟລອຍ, ຄົນອາເມຣິກາເຊື້ອສາຍອາຟຣິກາໄດ້ຖືກຕຳຫຼວດອາເມຣິກາຜິວຂາວເອົາເຂົ່າເຕັງຄໍຕັ້ງ 7 ນາທີແລ້ວເສຍຊີວິດ. ສຽງຮຽກຮ້ອງ “ຂ້ອຍຫາຍໃຈບໍ່ອອກ” ຂອງທ້າວຟຣອຍໄດ້ດັງຂຶ້ນຈົນຂະຫຍາຍໄປທົ່ວໂລກ, ເຮັດໃຫ້ຄົນທັງຫຼາຍຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງຫຼາຍຕໍ່ສະພາບການສິດທິມະນຸດຢູ່ອາເມຣິກາໃນປັດຈຸບັນ.
ປີ 1963, ໃນເວລາກ່າວປາໄສທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຫົວຂໍ້ “ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນອັນໜຶ່ງ”, ທ່ານ ມາຕິນ ລຸເຕີ ຄິງ ກ່າວວ່າ: “ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນໃນມື້ໃດມື້ໜຶ່ງ, ລູກ 4 ຄົນຂອງຂ້ອຍສາມາດດຳລົງຊີວິດຢູ່ປະເທດໃດໜຶ່ງທີ່ຕີລາຄາເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຄຸນສົມບັດຫາກບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຜິວພັນ”. ແຕ່ສິ່ງທີ່ໜ້າເສຍດາຍກໍຄື, ແສງແຫ່ງຄວາມຝັນອັນດີງາມຂອງທ່ານບໍ່ສາມາດສາດສ່ອງເຂົ້າສູ່ຄວາມຈິງແຫ່ງການຈຳແນກເຊື້ອຊາດທີ່ໂຫດຫ້ຽມຂອງອາເມຣິກາໄດ້. ຄົນທັງຫຼາຍສາມາດເຫັນວ່າ, ຢູ່ເທິງຄໍຂອງຄົນອາເມຣິກາຜິວດຳນັ້ນ, ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຫົວເຂົ່າເຕັງໃສ່ເທົ່ານັ້ນ, ສິ່ງທີ່ສະກັດກັ້ນຢູ່ໜ້າຄົນອາເມຣິກາຜິວດຳນັ້ນ, ຍັງມີໝາທີ່ໂຫດຮ້າຍທີ່ສຸດແລະອາວຸດທີ່ຮ້າຍກາດທີ່ສຸດໃນໂລກອີກດ້ວຍ.
ຄຳເຫັນ
0