ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ IOS
ດາວໂຫຼດ App CRI-FM93 ລະບົບ Android
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງເຄີຍເວົ້າຢູ່ເລື້ອຍໆວ່າ: “ເລື່ອງນີ້ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງກຳແໜ້ນອີກແລ້ວອີກຕື່ມປານຕອກຕະປູ”. ເຊິ່ງເລື່ອງນີ້ແມ່ນຫຍັງ? ມາຮູ້ນຳກັນເລີຍ.
ບ້ານຮວາຊີ່ຕັ້ງຢູ່ເມືອງປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າທູເຈ່ຍຊືຈູ້ກຳແພງນະຄອນຈຸ່ງກິ່ງ, ໃນເນື້ອທີ່ອັນກວ້າງຂວາງເຕັມໄປດ້ວຍພູຜາສູງຊັນ, ດິນປູກຝັງຢູ່ກະແຈກກະຈາຍ, ເນື້ອທີ່ດິນປູກຝັງສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນບໍ່ເຖິງ600 ຕາແມັດ. ຢູ່ແຫ່ງນັ້ນແມ່ນເຂດທຸກຍາກທີ່ສຸດ, ທັງແມ່ນໜຶ່ງໃນເຂດພູດອຍທີ່ທຸກຍາກຂອງຈີນ.
ວັນທີ 15 ເມສາ ປີ 2019, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ເດີນທາງຈາກນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງໄປຮອດບ້ານຮວາຊີ່, ໃນການເດີນທາງ 1800ກວ່າກິໂລແມັດ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ປ່ຽນພາຫະນະ 3 ຢ່າງ. ແຕ່ທ່ານບໍ່ເອົາຫົວຊານຳການເດີນທາງທີ່ອິດເມື່ອຍ, ເພື່ອຮັບຮູ້ຕົວຈິງວ່າ ນະໂຍບາຍ “2 ບໍ່ຫ່ວງ 3 ຮັບປະກັນ” ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢ່າງແທ້ຈິງຫຼືບໍ່.
“2 ບໍ່ຫ່ວງ 3 ຮັບປະກັນ” ແມ່ນຫຍັງ? ນີ້ແມ່ນມາດຕະຖານຂັ້ນພື້ນຖານ ແລະ ເປົ້າໝາຍແກນກາງສຳລັບການລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກຂອງປະຊາຊົນຈີນ. “2 ບໍ່ຫ່ວງ” ມີຄວາມໝາຍວ່າ: ເມື່ອຮອດປີ 2020, ໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍທີ່ ປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກໃນຊົນນະບົດບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງນຳການກິນ ແລະ ການນຸ່ງຖື; “3 ຮັບປະກັນ” ຄື: ມີການຮັບປະກັນໃນດ້ານການສຶກສາພາກບັງຄັບ, ການປິ່ນປົວຂັ້ນພື້ນຖານ ແລະ ມີເຮືອນຢູ່ຖາວອນ.
ໂດຍຍ່າງແຂ່ງຝົນຝອຍໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງພ້ອມຄະນະຂີ່ລົດໄປຕາມທາງຢູ່ເທິງພູທີ່ຄົດລ້ຽວ, ໃຊ້ເວລາ 3 ຊົ່ວໂມງກວ່າຈຶ່ງໄປຮອດບ້ານຮວາຊີ່. ຢູ່ຕາມເດີ່ນໂຮງຮຽນປະຖົມຂອງບ້ານ, ພວກເດັກນ້ອຍນັກຮຽນກຳລັງຈັດກິດຈະກຳສິນລະປະ ແລະ ກິລາຊົ່ວໂມງຫວ່າງ, ທີ່ໃບໜ້າອ່ອນນຸ້ມຂອງເດັກນ້ອຍໃຜໆກໍເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍຍິ້ມທີ່ແຈ່ມໃສ.
ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ກົ້ມລົງຍິ້ມທັກທາຍ ແລະ ຈັບມືກັບພວກເດັກນ້ອຍ. ເມື່ອຈັບມືເດັກນ້ອຍ ກໍຮູ້ວ່າມືເຂົາເຈົ້າເຢັນ, ຈຶ່ງຖາມດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງວ່າ: “ລູກຫຼານຄືນຸ່ງເຄື່ອງໜ້ອຍແທ້?”
ທ່ານສີຈິ້ນຜິງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດນຳເລື່ອງການສຶກສາຂອງພວກເດັກນ້ອຍ. ທ່ານກ່າວວ່າ: ໃນນະໂຍບາຍ “2 ບໍ່ຫ່ວງ 3 ຮັບປະກັນ”, ມີຂໍ້ໜຶ່ງກໍຄື ຕ້ອງຮັບປະກັນໃນດ້ານການສຶກສາພາກບັງຄັບ. ເຖິງຈະລຳບາກຫຼາຍປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ບໍ່ຄວນປະໃຫ້ເດັກນ້ອຍລຳບາກ, ເຖິງຈະທຸກຍາກຫຼາຍປານໃດກໍຕາມ, ກໍຈະບໍ່ໃຫ້ການສຶກສາທຸກຍາກ. ຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ເດັກນ້ອຍຢູ່ເຂດພູດອຍທີ່ທຸກຍາກໄດ້ມີໂອກາດເຂົ້າໂຮງຮຽນ ແລະ ໄດ້ຮັບການສຶກສາ, ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີໄວເດັກທີ່ມ່ວນຊື່ນ ແລະມີຄວາມສຸກ.
ເມື່ອຍ່າງອອກຈາກໂຮງຮຽນປະຖົມບ້ານຮວາຊີ່ແລ້ວ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງກໍໄດ້ຂີ່ລົດຂຶ້ນພູຕາມເສັ້ນທາງທີ່ທຸລະກັນດານ, ເພື່ອໄປຢ້ຽມຢາມຄອບຄົວທຸກຍາກຂອງບ້ານຮວາຊີ່. ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ຍ່າງຂຶ້ນຕາມຂັ້ນໄດຫີນທີ່ປົກດ້ວຍໄຄຫີນມື່ນໆ ແລະຂຶ້ນໄປຮອດເປີ້ນພູສູງຊັນ.
ລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່ ແລະ ເມຍຂອງເພິ່ນພວມລໍຖ້າຕ້ອນຮັບທ່ານສີຈິ້ນຜິງຢູ່ໜ້າປະຕູເຮືອນ. ລຸງຖັນເຕີງໂຈ່ມີອາຍຸ 60 ກວ່າປີແລ້ວ, ເມື່ອເດືອນມີນາປີ 2018, ລຸງໄດ້ຮັບບາດເຈັບໜັກໃນເວລາທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງຖິ່ນ, ເມຍຂອງລຸງ ອາຍຸ 74 ປີ ກໍເປັນພະຍາດປະດົງ ພະຍາດຫືດ ແລະພະຍາດຊຳເຮື້ອອື່ນໆ, ເຊິ່ງເປັນສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່ທີ່ໄດ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກແລ້ວໃນປີ 2016 ນັ້ນໄດ້ຕົກເຂົ້າສູ່ຕົກໃນສະພາບທຸກຍາກຄືນອີກ.
ເມື່ອເວົ້າເຖິງເລື່ອງນີ້, ລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່ຕື່ນເຕັ້ນໃຈຫຼາຍ ແລະເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍໄດ້ນອນປິ່ນປົວຢູ່ເທິງຕຽງເປັນເວລາ 4 ເດືອນກວ່າ, ພັກ ແລະລັດໄດ້ໃຫ້ເງິນອຸດໜູນ 1 ແສນ 4 ໝື່ນກວ່າຢວນ. ຖ້າບໍ່ມີນະໂຍບາຍທີ່ດີຂອງພັກ, ຂ້ອຍອາດຈະ ເສຍຊີວິດໄປແຕ່ດົນແລ້ວ!”
ເມື່ອຟັງຄວາມເວົ້າຂອງລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ຈັບມືຂອງເພິ່ນວ່າ: “ນະໂຍບາຍຂອງພັກຕ້ອງມີຜົນດີຕໍ່ປະຊາຊົນ, ຈຶ່ງຖືວ່າເປັນນະໂຍບາຍທີ່ດີຢ່າງແທ້ຈິງ.”
ປະຈຸບັນ, ຄອບຄົວຂອງລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່ໄດ້ຮັບເງິນອຸດໜູນຄອບຄົວທຸກຍາກ, ເງິນປະກັນສັງຄົມສຳລັບຜູ້ເຖົ້າ ແລະ ຄ່າໃຫ້ເຊົ່າທີ່ດິນ, ເມື່ອບວກໃສ່ກັນແລ້ວກໍສາມາດຮັບປະກັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການດຳລົງຊີວິດໄດ້, ແລະໄດ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍຕາມນະໂຍບາຍ “2 ບໍ່ຫ່ວງ” ໂດຍພື້ນຖານ. ລຸງມີແຜນວ່າ ເມື່ອສຸຂະພາບແຂງແຮງຂຶ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງແລ້ວ ກໍຈະລ້ຽງເຜີ້ງ ແລະ ປູກຢາພື້ນເມືອງຈີນ, ເຮັດໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ດີຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.
ຫຼັງຈາກຍ່າງອອກຈາກເຮືອນຂອງລຸງຖັນເຕີ່ງໂຈ່ແລ້ວ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງກໍໄດ້ຍ່າງຕາມທາງນ້ອຍຜ່ານກາງທົ່ງນາເພື່ອໄປຢາມຄອບຄົວຂອງແມ່ເຖົ້າມາເຜີຍຊີ່ງທີ່ເປັນສະມາຊິກພັກອາວຸໂສ ທັງເປັນຄອບຄົວທີ່ໄດ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກແລ້ວ. ຢູ່ລະຫວ່າງທາງຈະໄດ້ເຫັນຄຳຂວັນຢູ່ທຸກບ່ອນວ່າ: “ອົດຂົມ ອົດເຜັດ, ຈຶ່ງຈະມີຊີວິດຫວານຊື່ນປານນ້ຳເຜີ້ງ.”
ຄຳຂວັນນີ້ກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບສະພາບການຂອງບ້ານຮວາຊີ່. ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຢູ່ຕາແສງຈົ່ງອີ້ທີ່ບ້ານຮວາຊີ່ຂຶ້ນກັບນັ້ນໄດ້ປັບປຸງໂຄງປະກອບອຸດສາຫະກຳ, ພັດທະນາກະສິກຳທີ່ມີເອກະລັກພິເສດ ເຊັ່ນ: ລ້ຽງເຜີ້ງ, ປູກຫວງລຽນ (ຢາພື້ນເມືອງຈີນທີ່ມີລົດຂົມທີ່ສຸດ), ໝາກເຜັດ ແລະອື່ນໆເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຊາວບ້ານຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ, ວຽກນີ້ໄດ້ຮັບປະສິດທິຜົນທີ່ດີ. ເຊິ່ງຄຳຂວັນທີ່ກ່າວມານັ້ນຄື: “ອົດຂົມ ອົດເຜັດ, ຈຶ່ງຈະມີຊີວິດຫວານຊື່ນປານນ້ຳເຜີ້ງ”, ກໍໄດ້ສ່ອງແສງເຖິງວຽກງານລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກຂອງບ້ານຮວາຊີ່.
ເມື່ອໄປຮອດຄອບຄົວຂອງແມ່ເຖົ້າມາເຜີຍຊີ່ງ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ເຫັນວ່າ, ຢູ່ໃນເລົ້າເຂົ້າເຕັມໄປດ້ວຍທັນຍາຫານ, ຢູ່ໃນເຮືອນຄົວມີຊີ້ນແຫ້ງຫ້ອຍຢູ່ຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍ, ຖືວ່າກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນ, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງເຫັນແລ້ວກໍດີໃຈນຳຫຼາຍ.
ທ່ານເວົ້າວ່າ: “ຈອນຮອດໄລຍະກ່ອນການປະຕິຮູບ ແລະ ເປີດປະຕູສູ່ພາຍນອກຂອງປະເທດເຮົາ, ປະຊາຊົນທຸກຄອບຄົວລ້ວນແຕ່ໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງຕາບ. ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍນຸ່ງເຄື່ອງຕາບຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫຍ່. ແຕ່ປະຈຸບັນເມື່ອໄປຮອດທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆໃນທົ່ວປະເທດ, ເຊິ່ງລວມທັງບ້ານຢູ່ເຂດພູດອຍທີ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ປະຊາຊົນໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງຈົບງາມເປັນລະບຽບ, ຜ້າຫົ່ມຜ້າປູຕຽງກໍບໍ່ຄ່ອຍເຫັນຮອຍຕາບອີກແລ້ວ. ສຳລັບສະບຽງອາຫານ, ເມື່ອກີ້ຂ້າພະເຈົ້າໄປຢາມ 2 ຄອບຄົວກໍເຫັນມີ ກອງເຂົ້າສອງສາມກອງ, ປະຊາຊົນມີສະບຽງອາຫານພຽງພໍແລ້ວກໍຈະບໍ່ຫຍັງທີ່ຕ້ອງວິຕົກກັງວົນແລ້ວ.”
ປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກດຳລົງຊີວິດໄດ້ເປັນຢ່າງດີ ຫຼືບໍ່, ນີ້ແມ່ນເລື່ອງທີ່ທ່ານສີຈິ້ນຜິງເປັນຫ່ວງເປັນໃຍທີ່ສຸດຕະຫຼອດມາ. ກໍຄືດັ່ງທີ່ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ເວົ້າກັບພີ່ນ້ອງປະຊາຊົນຂອງບ້ານຮວາຊີ່ວ່າ: “ການລຶບລ້າງຄວາມທຸກຍາກແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດ.” ສຳລັບພາລະກິດສຳຄັນນີ້, ທ່ານສີຈິ້ນຜິງໄດ້ກຳແໜ້ນຢູ່ສະເໝີປານຕອກຕະປູ, ບໍ່ເຄີຍລົດລະຄວາມພະຍາຍາມຈັກເທື່ອເລີຍ.
ຄຳເຫັນ
0