ການປະດິດຄິດແຕ່ງເນື້ອເພງຂອງທ່ານເສີນເຈີສ່ວນຫລາຍແມ່ນມາຈາກກາບກອນ,ເພິ່ນໃຊ້ກາບກອນມາບັນລະຍາຍເນື້ອໃນແລະບັນຍາກາດຂອງເພງ,ແລະໄດ້ປະສານສົມທົບກັບເນື້ອໃນຂອງດົນຕີແລ້ວປະດິດສ້າງໂລກສຸນທອນທັດທີ່ວັນນະຄະດີກັບດົນຕີປະສານສົມທົບກັນ.ແຕ່ພາຍຫລັງທ່ານເສີນເຈີກາຍເປັນຜູ່ມີຊື່ສຽງໃນການແຕ່ງເນື້ອເພງແລ້ວ, ເພິ່ນພັດບໍ່ໄດ້ເດີນຕາມເສັ້ນທາງແຕ່ງເນື້ອເພງຕໍ່ໄປ,ຫາກແມ່ນຫັນສາຍຕາໃສ່ການອະນຸ ລັກວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງ. ພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງຈີນແມ່ນເຂດຕັ້ງ ພູມລຳເນົາຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍ,ຊີວິດ ການເປັນຢູ່ຢູ່ແຫ່ງນັ້ນທຸກຈົນໂດຍທຽບຖານ,ແຕ່ພັດໄດ້ຮັກສາສິນລະປະພື້ນເມືອງແລະລະບຳດັ້ງເດີມທີ່ມີພະລັງຊີວິດແລະມີແຮງຈູງໃຈ.ປີ 1994,ທ່ານເສີນເຈີໄດ້ສ້າງແຜນການເດີນໄປສູ່ພາກຕາເວັນຕົກແຫ່ງດົນຕີຈີນ, ເລີ່ມເກັບກຳແລະຮຽບຮຽງດົນຕີພື້ນເມືອງ.
ເພງທີ່ທ່ານພວມຟັງຢູ່ນີ້ແມ່ນເພງພື້ນເມືອງເຜົ່າຕົ້ງທີ່ຊື່ວ່າຈັກຈັ່ນເດືອນພຶດສະພາ,ເພງນີ້ໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມງາມຂອງສຽງແລະດົນຕີຢ່າງພົ້ນເດັ່ນ.ທ່ານເສີນເຈີເວົ້າວ່າ, ເມື່ອ 10 ກວ່າປີກ່ອນ, ເພິ່ນໄປເກັບກຳຂໍ້ມູນຢູ່ເຂດກວາງຊີ ພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງຈີນ,ໄດ້ຖືກເພງນີ້ດຶງດູດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.ໃນຊູ່ມື້ນີ້,ເພງພື້ນເມືອງທີ່ອອນຊອນແລະລຽບງ່າຍແມ່ນໄດ້ຍິນຫນ້ອຍທີ່ສຸດແລ້ວ. ປີ 1998, ໃນເວລາເກັບກຳຂໍ້ມູນຢູ່ເຂດກວາງຊີ,ທ່ານເສີນເຈີໄດ້ຍິນພໍ່ເຖົ້າເຜົ່າຈວ້າງທີ່ອາຍຸ 95 ປີຮ້ອງເພງສາມພາກສຽງມາຊານ,ດົນຕີທີ່ໄພເລາະເພາະຫູໄດ້ກະຕຸ້ນໃຈເພິ່ນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ,ແຕ່ໃນຍາມນັ້ນ, ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເອົາເຄື່ອງອັດສຽງໄປນຳ. ຫລັງຈາກນັ້ນຫນຶ່ງເດືອນ,ເມື່ອທ່ານຕົກລົງເອົາເຄື່ອງອັດສຽງໄປອັດເພງນີ້,ພໍ່ເຖົ້າຜູ່ນີ້ໄດ້ເຖິງແກ່ກຳແລ້ວ,ເລື່ອງນີ້ໄດ້ກະຕຸ້ນທ່ານເສີນເຈີຫລາຍທີ່ສຸດ.ເພິ່ນຕົກລົງທຸ່ມເຫື່ອເທແຮງເຂົ້າໃນວຽກງານອະນຸລັກວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງຢ່າງຫມົດຈິດຫມົດໃຈ, ເຮັດໃຫ້ສິນລະປະພື້ນເມືອງຂອງຈີນໄດ້ຮັບການສືບທອດກັນໄປທຸກເຊັ່ນຄົນ.
1 2 3 4
|
