ແຕ່ວ່າແຜນການສືບທອດຂອງທ່ານເສີນເຈີຫາກບໍ່ແມ່ນສະດວກໂດຍຕະຫລອດ. ໃນເວລາຫາກໍ່ເລີ່ມຕົ້ນສອງປີກວ່າ,ເພິ່ນໄດ້ປະສົບຄວາມຫຍຸ້ງ ຍາກຈົນນັບບໍ່ຖ້ວນ, ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈແລະການສະຫນັບສະຫນູນຈາກຄົນສ່ວນຫລາຍ. ປີ 2002 , ທ່ານເສີນເຈີໄດ້ສ້າງຫນ່ວຍສືບທອດດົນຕີພື້ນເມືອງຫນ່ວຍທຳອິດຢູ່ບ້ານນ້ອຍແຫ່ງຫນຶ່ງ, ແຕ່ຍ້ອນບໍ່ໄດ້ຮັບການຊ່ອຍເຫລືອຈາກພາຍນອກ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຕ່າງໆເກືອບແມ່ນທ່ານເສີນເຈີຈ່າຍເອງຫມົດ.ຜ່ານມາຫລາຍເດືອນ, ຍ້ອນຂາດເງິນທຶນ, ຫນ່ວຍສືບທອດນີ້ຈຳເປັນຕ້ອງຍຸບເລີກ.ຫລັງຈາກນັ້ນ, ທ່ານເສີນເຈີໄດ້ສ້າງຕັ້ງຫນ່ວຍສືບທອດຫລາຍຫນ່ວຍ, ແຕ່ຍ້ອນສາເຫດຕ່າງໆນາໆ, ການຊົງຕົວຢູ່ຂອງຫນ່ວຍສືບທອດເຫລົ່ານີ້ລ້ວນແຕ່ລຳບາກທີ່ສຸດ.
ຫນ່ວຍສືບທອດວັດທະນະທຳເຜົ່າຜູມີແຂວງຢຸນນານແມ່ນຫນ່ວຍຫນຶ່ງທີ່ຂ້ອນຂ້າງສຳເລັດຜົນ.ເຜົ່າຜູມີແມ່ນຊົນເຜົ່າສ່ວນຫນ້ອຍທີ່ຕັ້ງພູມລຳເນົາຢູ່ແຂວງຢຸນນານ ພາກຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ຂອງຈີນ,ດຽວນີ້ຍັງເຫລືອແຕ່ 3 ຫມື່ນກວ່າຄົນທໍ່ນັ້ນ, ເພງພື້ນເມືອງຂອງພວກເຂົາເຈົ້າກໍ່ຄືກັບປະຊາກອນ ຂອງຊົນເຜົ່ານີ້,ນັບມື້ນັບຫນ້ອຍລົງ. ຫນ່ວຍສືບທອດນີ້ແມ່ນໂຄງການທີ່ຖືການສືບທອດດົນຕີຊົນເຜົ່າເປັນໃຈກາງ. ໃນການເຄື່ອນໄຫວສືບທອດ ດັ່ງກ່າວ, ທ່ານເສີນເຈີໄດ້ຊ່ອຍເດັກນ້ອຍເຜົ່າຜູມີຮຽນດົນຕີ,ລະບຳ, ສິນລະ ປະຫັດຖະກຳດັ້ງເດີມຂອງທ້ອງຖີ່ນຕົນ, ແລະເອົາວັດທະນະທຳທີ່ມີລັກສະນະສັນຍະລັກຊົນເຜົ່າເຫລົ່ານີ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າຊີວິດປະຈຳວັນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າແລ້ວສືບທອດກັນໄປ.ທ່ານເສີນເຈີເຫັນວ່າ, ແຕ່ກ່ອນ,ການກອບກູ້ສິນລະປະກຳພື້ນເມືອງຂອງຈີນມັກເປັນການກອບກູ້ແບບມິດງຽບ, ແຕ່ທ່ານຫວັງວ່າສິນລະປະກຳພື້ນເມືອງສາມາດມີຄົນສືບທອດ,ໃຫ້ຜູ່ຫນູ່ມສືບທອດຜູ່ເຖົ້າ.ທ່ານເວົ້າວ່າ:
ບັນຫາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສົນໃຈກວ່າຫມູ່ແມ່ນສາຍເລື່ອດຂອງຊົນເຜົ່ານີ້ຈະໄດ້ຮັບການສືບທອດກັນໄປໄດ້ຫລືບໍ່. ເຈົ້າກໍ່ບໍ່ຫວັງວ່າຈະໄດ້ເຫັນແຕ່ຮູບຖ່າຍຕິ?ແລະກໍ່ບໍ່ຫວັງວ່າຈະໄດ້ຟັງແຕ່ແຜ່ນສຽງຕິ?ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດແນວນີ້, ກໍ່ແມ່ນຢາກໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເຫັນສິນລະປະກຳພື້ນເມືອງທີ່ມີຊີວິດຊີວາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຕົນເອງ, ສ້າງຄວາມຫມັ້ນໃຈ, ການແລກປ່ຽນ,ຄວາມສະເທືອນໃຈແລະຄວາມມ່ວນຊື່ນໃຫ້ແກ່ຄົນທັງຫລາຍ.
ທ່ານເສີນເຈີເວົ້າວ່າ,ເມື່ອໄດ້ໄປມາຢູ່ໃນເຂດພູດອຍ 10 ກວ່າປີ, ໃນຂະນະທີ່ຂຸ້ນນຳວຽກສືບທອດວັດທະນະທຳນັ້ນ,ເພິ່ນກໍ່ບໍ່ໄດ້ປະລະການປະດິດຄິດແຕ່ງດ້ານດົນຕີ, ສິ່ງທີ່ສະສົມໄວ້ໃນ 10 ກວ່າປີນີ້, ຍິ່ງໄດ້ກະຕຸ້ນ ຄວາມຫ້າວຫັນຂອງເພິ່ນໃນດ້ານການປະດິດຄິດແຕ່ງ.ທ່ານເວົ້າວ່າ:
ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດແລ້ວນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະວາງໄວ້ຢູ່ບ່ອນທີ່ເຫມາະສົມ,ຄວາມຫ້າວຫັນໃນການປະດິດຄິດແຕ່ງຂອງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍມີການປ່ຽນແປງຈັກເທື່ອ, ພຽງແຕ່ວ່າໃນຊູ່ມື້ນີ້ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າປະດິດຄິດແຕ່ງນັ້ນບໍ່ໄດ້ເອົາອອກມາຊົມໃຊ້ນຳກັນກັບສັງຄົມທໍ່ນັ້ນ.ໃນເວລາໄປມາເຂດພູດອຍໃນ 10 ປີມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍເຊົາການປະດິດຄິດແຕ່ງຈັກເທື່ອ, ຄວາມຫ້າວຫັນບໍ່ແມ່ນໃຜມອບໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ, ຫາກແມ່ນຢູ່ນຳຊີວິດການເປັນຢູ່,ແມ່ນຕັດສິນຢູ່ນຳອຸດົມການ.
1 2 3 4
|
