ແຜນການ"ຊຸນເຫຼ"ຢູ່ເຂດພູດອຍທີ່ທຸກຍາກ
(GMT+08:00) 2009-06-08 16:30:48 cri
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ຢູ່ຈີນມີໂຄງການໜຶ່ງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອເດັກຍິງທີ່ເສຍໂອກາດການຮຽນຢູ່ເຂດທີ່ທຸກຍາກໄດ້ກັບຄືນສູ່ໂຮງຮຽນ,ໂຄງການນີ້ຊື່ວ່າ"ແຜນການຊຸນເຫຼ".ຈີນປະຕິບັດໂຄງການນີ້ມາແຕ່ປີ1989.ໃນຄໍລຳຊີວິດສັງຄົມມື້ນີ້,ພວກເຮົາຈະເລົ່າເລື່ອງກ່ຽວກັບນາງຫວງຈິ້ງເມີຍ ເດັກຍິງເຜົ່າຕຸ້ງທີ່ໄດ້ຮັບທຶນຊ່ວຍເຫຼືອຈາກ"ແຜນການຊຸນເຫຼ"ສູ່ຟັງ.
ເພງທີ່ທ່ານພວມຟັງຢູ່ນີ້ແມ່ນຮ້ອງໂດຍພວກນັກຮຽນຂອງສູນສຶກສາວິຊາຊີບເມືອງປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າມົ້ງຢົງສຸ້ຍເຂດປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າຈວ້າງກວາງຊີ. ເມືອງຢົງສຸ້ຍ ຕັ້ງຢູ່ສູງກວ່າລະດັບນ້ຳທະເລ1500ແມັດ, ເຜົ່າມົ້ງ,ເຜົ່າຕຸ້ງແລະຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍອື່ນໆຫຼາຍຊົນເຜົ່າດຳລົງຊີວິດຢູ່ແຫ່ງນີ້ມາແຕ່ບູຮານນະການ.ເຂົາເຈົ້າມີຈິດໃຈກະຕືລືລົ້ນ,ຮັກແຂກແພງຄົນ,ຊ່າງຟ້ອນລຳທຳເພງ,ມັກໃຊ້ສຽງເພງທີ່ອອນຊອນຕ້ອນຮັບແຂກຄົນທີ່ມາຈາກທ້ອງຖິ່ນອື່ນ.ແຕ່ວ່າ,ກໍ່ແມ່ນຍ້ອນຢູ່ໃນທ່າມກາງພູຜາປ່າດົງອັນກວ້າງໃຫຍ່,ຈິ່ງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນແຫ່ງນີ້ຂາດການຕິດຕໍ່ກັບພາຍນອກ,ເສດຖະກິດຫຼ້າຫຼັງ,ໂດຍສະເພາະແມ່ນໄດ້ຮັບຜົນສະທ້ອນຈາກແນວຄິດເກົ່າແກ່,ເດັກຍິງຢູ່ແຫ່ງນີ້ໜ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນ.
ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍກໍ່ແມ່ນເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ສະພາບແວດລ້ອມຄືແນວນັ້ນລະ.ເຮືອນຂອງນາງຢູ່ບ້ານນ້ອຍໆບ້ານໜຶ່ງຢູ່ຮ່ອມພູດອຍເມືອງຢົງສຸ້ຍ,ຈາກບ້ານແຫ່ງນັ້ນໄປຮອດເທດສະບານເມືອງ ຕ້ອງຂີ່ລົດ4ຊົ່ວໂມງ.ໃນຄອບຄົວນາງຫວງຈິ້ງເມີຍມີອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ5ຄົນ,ຄ່າຮຽນ,ຄ່າຄອງຊີບເປັນພາລະອັນໜັກໜ່ວງຂອງຄອບຄົວນີ້.ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍບອກວ່າ,ລາຍຮັບຂອງຄອບຄົວໃນເມື່ອກ່ອນມີແຕ່ອາໄສພໍ່ລ້ຽງໝູ,ລ້ຽງຄວາຍແລະເງິນເດືອນໜ້ອຍໆຂອງເອື້ອຍກົກ. ນາງບອກວ່າ:
"ພໍ່ຂ້ອຍລຳບາກຫຼາຍ,ແຕ່ກ່ອນເພິ່ນລ້ຽງໝູແລະຄວາຍຫຼາຍໂຕ,ແຕ່ລະປີຕ້ອງຂາຍໝູ9ໂຕແລະຄວາຍ2ໂຕຈິ່ງພໍທີ່ຈ່າຍຄ່າຮຽນຂອງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງພວກຂ້ອຍ,ນີ້ເວົ້າສຳລັບຄອບຄົວຊົນນະບົດຄອບຄົວໜຶ່ງແລ້ວບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍອີ່ຫຼີ."
ປີ1993,ຫວງຈິ້ງເມີຍໄດ້ເສັງເຂົ້າຫ້ອງນັກຮຽນຍິງຊຸດທຳອິດຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າຢົງສຸ້ຍ.ແຕ່ວ່າຄ່າຮຽນແລະຄ່າຄອງຊີບນັບມື້ນັບຫຼາຍເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງນາງ ຍິ່ງທຸກຍາກກວ່າເກົ່າບໍ່ສາມາດຫາບແບກພາລະດັ່ງກ່າວໄດ້.ຫຼັງຈາກນັ້ນ3ປີ,ພໍ່ຂອງນາງຫວງຈິ້ງເມີຍໄດ້ເຈັບໜັກ,ເງິນເດືອນຂອງເອື້ອຍກົກກໍ່ເບີກບໍ່ທັນ.ຄອບຄົວຂອງນາງເສຍລາຍຮັບຕົ້ນຕໍ,ນີ້ກໍ່ເຮັດໃຫ້ການຮຽນຂອງຫວງຈິ້ງເມີຍເກືອບຈົບລົງ.ນາງບອກວ່າ:
"ຄອບຄົວເຮົາຊອກທຸກວິທີໄປຢືມເງິນເພື່ອໃຫ້ພໍ່ປິ່ນປົວພະຍາດ.ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ຢືມເງິນ20ຢວນຊື້ປິ້ລົດແລ້ວກໍ່ໄປໂຮງຮຽນ.ໃນສະພາບແນວນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ປະລະຄວາມຝັນດ້ານການຮຽນ"
ກໍ່ແມ່ນເງິນຢືມ20ຢວນນີ້ລະທີ່ໄດ້ປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງຫວງຈິ້ງເມີຍ.ຄ້ອມພໍດີໃນໄລຍະນັ້ນ,ມູນນິທິເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນຈີນພວມລົງສຳຫຼວດສະພາບການປະຕິບັດ"ແຜນການຊຸນເຫຼ"ຂອງເມືອງຢົງສຸ້ຍ.ທ່ານລີຈີ້ກວ່າງ ຜູ່ຊ່ວຍເລຂາທິການມູນນິທິເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນໄດ້ໄປສຳຫຼວດເຮັດວຽກຢູ່ຫ້ອງນັກຮຽນຍິງຊຸດທຳອິດຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າຢົງສຸ້ຍ.ຕົວແທນນັກຮຽນ8ຄົນຂອງຫ້ອງນີ້ຕ່າງໄດ້ເລົ່າຄວາມທຸກຍາກດ້ານເສດຖະກິດໃນການຮຽນ.ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍກໍ່ແມ່ນ1ໃນນັກຮຽນ8ຄົນນັ້ນ.ທ່ານລີຈີ້ກວ່າງ ປີນີ້ອາຍຸ62ແລ້ວ,ແຕ່ທ່ານຍັງຈື່ໄດ້ດີກ່ຽວກັບສະພາບເລົ່າຄວາມທຸກຍາກຂອງນາງໃນຕອນນັ້ນ.ທ່ານບອກວ່າ:
"ນາງບໍ່ພຽງແຕ່ເລົ່າຄວາມທຸກຍາກຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ,ນາງຍັງເວົ້າເຖິງຄວາມທຸກຍາກຂອງເດັກນ້ອຍ7ຄົນອື່ນແລະຄູສອນຂອງເຂົາເຈົ້າ,ຈິດໃຈຂອງນາງເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຕື້ນຕັນໃຈຫຼາຍ."
1 2
ເພງທີ່ທ່ານພວມຟັງຢູ່ນີ້ແມ່ນຮ້ອງໂດຍພວກນັກຮຽນຂອງສູນສຶກສາວິຊາຊີບເມືອງປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າມົ້ງຢົງສຸ້ຍເຂດປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າຈວ້າງກວາງຊີ. ເມືອງຢົງສຸ້ຍ ຕັ້ງຢູ່ສູງກວ່າລະດັບນ້ຳທະເລ1500ແມັດ, ເຜົ່າມົ້ງ,ເຜົ່າຕຸ້ງແລະຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍອື່ນໆຫຼາຍຊົນເຜົ່າດຳລົງຊີວິດຢູ່ແຫ່ງນີ້ມາແຕ່ບູຮານນະການ.ເຂົາເຈົ້າມີຈິດໃຈກະຕືລືລົ້ນ,ຮັກແຂກແພງຄົນ,ຊ່າງຟ້ອນລຳທຳເພງ,ມັກໃຊ້ສຽງເພງທີ່ອອນຊອນຕ້ອນຮັບແຂກຄົນທີ່ມາຈາກທ້ອງຖິ່ນອື່ນ.ແຕ່ວ່າ,ກໍ່ແມ່ນຍ້ອນຢູ່ໃນທ່າມກາງພູຜາປ່າດົງອັນກວ້າງໃຫຍ່,ຈິ່ງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນແຫ່ງນີ້ຂາດການຕິດຕໍ່ກັບພາຍນອກ,ເສດຖະກິດຫຼ້າຫຼັງ,ໂດຍສະເພາະແມ່ນໄດ້ຮັບຜົນສະທ້ອນຈາກແນວຄິດເກົ່າແກ່,ເດັກຍິງຢູ່ແຫ່ງນີ້ໜ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນ.
ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍກໍ່ແມ່ນເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ສະພາບແວດລ້ອມຄືແນວນັ້ນລະ.ເຮືອນຂອງນາງຢູ່ບ້ານນ້ອຍໆບ້ານໜຶ່ງຢູ່ຮ່ອມພູດອຍເມືອງຢົງສຸ້ຍ,ຈາກບ້ານແຫ່ງນັ້ນໄປຮອດເທດສະບານເມືອງ ຕ້ອງຂີ່ລົດ4ຊົ່ວໂມງ.ໃນຄອບຄົວນາງຫວງຈິ້ງເມີຍມີອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ5ຄົນ,ຄ່າຮຽນ,ຄ່າຄອງຊີບເປັນພາລະອັນໜັກໜ່ວງຂອງຄອບຄົວນີ້.ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍບອກວ່າ,ລາຍຮັບຂອງຄອບຄົວໃນເມື່ອກ່ອນມີແຕ່ອາໄສພໍ່ລ້ຽງໝູ,ລ້ຽງຄວາຍແລະເງິນເດືອນໜ້ອຍໆຂອງເອື້ອຍກົກ. ນາງບອກວ່າ:
"ພໍ່ຂ້ອຍລຳບາກຫຼາຍ,ແຕ່ກ່ອນເພິ່ນລ້ຽງໝູແລະຄວາຍຫຼາຍໂຕ,ແຕ່ລະປີຕ້ອງຂາຍໝູ9ໂຕແລະຄວາຍ2ໂຕຈິ່ງພໍທີ່ຈ່າຍຄ່າຮຽນຂອງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງພວກຂ້ອຍ,ນີ້ເວົ້າສຳລັບຄອບຄົວຊົນນະບົດຄອບຄົວໜຶ່ງແລ້ວບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍອີ່ຫຼີ."
ປີ1993,ຫວງຈິ້ງເມີຍໄດ້ເສັງເຂົ້າຫ້ອງນັກຮຽນຍິງຊຸດທຳອິດຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າຢົງສຸ້ຍ.ແຕ່ວ່າຄ່າຮຽນແລະຄ່າຄອງຊີບນັບມື້ນັບຫຼາຍເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງນາງ ຍິ່ງທຸກຍາກກວ່າເກົ່າບໍ່ສາມາດຫາບແບກພາລະດັ່ງກ່າວໄດ້.ຫຼັງຈາກນັ້ນ3ປີ,ພໍ່ຂອງນາງຫວງຈິ້ງເມີຍໄດ້ເຈັບໜັກ,ເງິນເດືອນຂອງເອື້ອຍກົກກໍ່ເບີກບໍ່ທັນ.ຄອບຄົວຂອງນາງເສຍລາຍຮັບຕົ້ນຕໍ,ນີ້ກໍ່ເຮັດໃຫ້ການຮຽນຂອງຫວງຈິ້ງເມີຍເກືອບຈົບລົງ.ນາງບອກວ່າ:
"ຄອບຄົວເຮົາຊອກທຸກວິທີໄປຢືມເງິນເພື່ອໃຫ້ພໍ່ປິ່ນປົວພະຍາດ.ສ່ວນຂ້ອຍກໍ່ຢືມເງິນ20ຢວນຊື້ປິ້ລົດແລ້ວກໍ່ໄປໂຮງຮຽນ.ໃນສະພາບແນວນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ໄດ້ປະລະຄວາມຝັນດ້ານການຮຽນ"
ກໍ່ແມ່ນເງິນຢືມ20ຢວນນີ້ລະທີ່ໄດ້ປ່ຽນແປງຊີວິດຂອງຫວງຈິ້ງເມີຍ.ຄ້ອມພໍດີໃນໄລຍະນັ້ນ,ມູນນິທິເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນຈີນພວມລົງສຳຫຼວດສະພາບການປະຕິບັດ"ແຜນການຊຸນເຫຼ"ຂອງເມືອງຢົງສຸ້ຍ.ທ່ານລີຈີ້ກວ່າງ ຜູ່ຊ່ວຍເລຂາທິການມູນນິທິເດັກນ້ອຍເຍົາວະຊົນໄດ້ໄປສຳຫຼວດເຮັດວຽກຢູ່ຫ້ອງນັກຮຽນຍິງຊຸດທຳອິດຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າຢົງສຸ້ຍ.ຕົວແທນນັກຮຽນ8ຄົນຂອງຫ້ອງນີ້ຕ່າງໄດ້ເລົ່າຄວາມທຸກຍາກດ້ານເສດຖະກິດໃນການຮຽນ.ນາງຫວງຈິ້ງເມີຍກໍ່ແມ່ນ1ໃນນັກຮຽນ8ຄົນນັ້ນ.ທ່ານລີຈີ້ກວ່າງ ປີນີ້ອາຍຸ62ແລ້ວ,ແຕ່ທ່ານຍັງຈື່ໄດ້ດີກ່ຽວກັບສະພາບເລົ່າຄວາມທຸກຍາກຂອງນາງໃນຕອນນັ້ນ.ທ່ານບອກວ່າ:
"ນາງບໍ່ພຽງແຕ່ເລົ່າຄວາມທຸກຍາກຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ,ນາງຍັງເວົ້າເຖິງຄວາມທຸກຍາກຂອງເດັກນ້ອຍ7ຄົນອື່ນແລະຄູສອນຂອງເຂົາເຈົ້າ,ຈິດໃຈຂອງນາງເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຕື້ນຕັນໃຈຫຼາຍ."
ຂ່າວ-ບົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ
ຄຳເຫັນ
