ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງ ໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າຂອງຈີນພວມມີການປ່ຽນແປງຢູ່
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ຮັກແພງ,ຍິນດີຕ້ອນຮັບທ່ານຮັບຟັງຄໍລຳ"ຊີວິດສັງຄົມ"ຂອງມື້ນີ້. ໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າຂອງຈີນຕັ້ງຢູ່ທະເລຈີນໃຕ້,ຫ່າງຈາກພາກຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຂອງແຂວງໄຫຫລຳທີ່ຢູ່ພາກໃຕ້ຂອງຈີນປະມານ 330 ກິໂລແມັດ, ປະກອບດ້ວຍເກາະດອນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າມີປາອຸດົມສົມບູນ, ຕັ້ງແຕ່ບູຮານນະການມານີ້ກໍ່ມີຊາວປະມົງຂອງຈີນຫາປາຢູ່ແຫ່ງນີ້. ໃນຫຼາຍປີມານີ້, ພາຍໃຕ້ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນຂອງອົງການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງພວກເກີດມີການປ່ຽນແປງຄູ່ເວັນຄູ່ຄືນ. ໃນລາຍການ"ຊີວິດສັງຄົມ"ມື້ນີ້, ພວກເຮົາກໍ່ ໄປເບິ່ງການປ່ຽນແປງດ້ານຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງທີ່ຢູ່ໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າ.
ລົງເຮືອຢູ່ເມືອງເວີນຊ່າງ ແຂວງໄຫຫລຳ, ເດີນເຮືອຢູ່ເທິງທະເລ 15 ຊົ່ວໂມງ,ກໍ່ຮອດເກາະຢົງຊີ່ງ ເກາະໃຫຍ່ກວ່າໝູ່ຂອງໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າ. ເກາະຢົງຊີ່ງກວມເນື້ອທີ່ປະມານ 2 ກິໂລຕາແມັດ, ຫຼຽວເບິ່ງຈາກເຮືອ, ເກາະນ້ອຍໆແຫ່ງນີ້ກໍ່ເໝືອນດັ່ງກ້ອນມໍລະກົດ, ຢູ່ກາງທະເລສີຟ້າ.
ເມື່ອຂຶ້ນຝັ່ງແລ້ວ,ຊາວປະມົງ ຟູ້ຈາຍໂຊ ແລະ ເມຍຂອງເພິ່ນກໍ່ອອກຈາກບ້ານ ມາຕ້ອນຮັບພວກເຮົາ, ພາພວກເຮົາໄປຢາມເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ທາວຟູ້ຈາຍໂຊເປັນຄົນຮ່າງສູງຫຼາຍ, ຍ້ອນວ່າອອກທະເລຫາປາເປັນເວລາຍາວນານ, ລົມພັດແລະຕາກແດດເລື້ອຍໆ, ຈົນຜິວດຳແຫຼ້. ເມື່ອເວົ້າເຖິງວຽກງານປະມົງ, ລາວດີໃຈຫຼາຍ ແລະ ເວົ້າວ່າ,
"ຢູ່ແຫ່ງນີ້ຫາປາງ່າຍ, ຕາມທຳມະດາແລ້ວ ພວກເຮົາອອກໄປຫາປາໃນຕອນເຊົ້າ, ແລະກັບຄືນເຮືອນໃນຕອນແລງ. ແຕ່ລະເທື່ອ ອອກທະເລຫາປາ ແລະ ຊື້ປາຈາກຊາວປະມົງຂອງເກາະອື່ນໆ, ກໍ່ມີຫຼາຍຮ້ອຍກິໂລ."
ທ້າວຟູ້ຈາຍໂຊບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ແຕ່ກ່ອນ,ຍ້ອນເງື່ອນໄຂການຜະລິດຈຳກັດ, ແຕ່ລະປີ, ຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າມີລາຍຮັບ2-3ໝື່ນຢວນ. ແຕ່ປັດຈຸບັນ, ຄຽງຄູ່ກັບໃຊ້ເຄື່ອງມືຫາປາທີ່ທັນສະໄໝ, ແລະຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດປາເພິ່ມຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ລາຍຮັບສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນຂອງຄອບຄົວ ເຂົາເຈົ້າໃນແຕ່ລະປີກໍ່ມີ 3 ໝື່ນຢວນ. ລາຍຮັບເພິ່ມຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງທ້າວຟູ້ຈາຍໂຊມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີຂຶ້ນ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວເຂົາເຈົ້າຍິ່ງດີໃຈນັ້ນແມ່ນການປ່ຽນແປງອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງເກາະຢົງຊີ່ງ, ເຮັດໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງພວກເຂົາເຈົ້ານັບມື້ນັບສະດວກຂຶ້ນ.
ກ່ອນອື່ນແມ່ນ, ບັນຫາຂາດເຂີນໄຟຟ້າໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໃນຂັ້ນພື້ນຖານ.ແຕ່ກ່ອນ, ຢູ່ເທິງເກາະໃຊ້ຈັກຜະລິດໄຟຟ້າແຮງຕ່ຳ,ພຽງແຕ່ສາມາດສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃຊ້ໄຟຟ້າເທິງເກາະໃນຂັ້ນພື້ນຖານເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ຍ້ອນວ່າລະດັບການຜະລິດ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງຢູ່ເທິງເກາະສູງຂຶ້ນ, ປະລິມານການໃຊ້ໄຟຟ້າກໍ່ເພິ່ມຂຶ້ນຄູ່ປີ,ອຸປະກອນໃນເມື່ອກ່ອນຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃຊ້ໄຟຟ້າບໍ່ໄດ້ແລ້ວ. ປີ2007,ໜ່ວຍງານໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າ, ນານຊ່າ ແລະ ຈົ່ງຊ່າຂອງແຂວງໄຫຫລຳໄດ້ຕິດຕັ້ງຈັກຜະລິດໄຟຟ້ານ້ຳມັນກາຊວນທີ່ມີແຮງມ້າ 300 ກິໂລວັດສອງໜ່ວຍໃຫ້ແກ່ຊາວປະມົງຢູ່ເທິງເກາະ,ໄດ້ຫຼຸດຜ່ອນການຂາດເຂີນໄຟຟ້າຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ນອກນີ້, ອຸປະກອນພະລັງລົມ ແລະ ພະລັງຕາເວັນທີ່ພວມກໍ່ສ້າງຢູ່ເທິງເກາະນັ້ນ ກໍ່ລ້ວນແຕ່ແມ່ນເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຂາດເຂີນໄຟຟ້າໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າບົນພື້ນຖານອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມເທິງເກາະ.
ນອກຈາກບັນຫາຂາດເຂີນໄຟຟ້າແລ້ວ, ຊາວປະມົງເທິງເກາະຂາດເຂີນນ້ຳດື່ມນ້ຳໃຊ້ກໍ່ແມ່ນບັນຫາທີ່ເຈັບຫົວຕະຫຼອດມາ. ສິ່ງທີ່ຂາດເຂີນທີ່ສຸດຢູ່ເທິງເກາະກໍ່ແມ່ນນ້ຳຈືດ, ນ້ຳຈືດແມ່ນໃຊ້ເຮືອຂົນສົ່ງມາຈາກເກາະໄຫຫລຳ. ທ້າວຟູ້ຈາຍໂຊໄດ້ແນະນຳສະພາບໃຊ້ນ້ຳຈືດໃນມື້ທຳມະດາໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ວ່າ,
"ພວກເຮົາກໍ່ຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງນ້ຳຈືດ,ສະນັ້ນຈິ່ງໃຊ້ຢ່າງປະຢັດທີ່ສຸດ. ລ້າງເຂົ້າລ້າງຜັກ,ລ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງກໍ່ໃຊ້ນ້ຳຢູ່ເທິງເກາະລ້າງກ່ອນ, ແລ້ວຈິ່ງລ້າງດ້ວຍນ້ຳຈືດ."
