ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງ ໝູ່ເກາະຊີ່ຊ່າຂອງຈີນພວມມີການປ່ຽນແປງຢູ່
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ກ່ຽວກັບບັນຫາຂາດເຂີນນ້ຳຈືດຫຼາຍ,ສະນັ້ນທາງໜ່ວຍງານຈຶ່ງໄດ້ສະເໜີແຜນການພັດທະນາໃນຕໍ່ໜ້າ. ທ່ານທານສຽນຄຸ່ນ ຮອງເລຂາຂອງໜ່ວຍງານບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ,
"ໂຄງການຫັນນ້ຳທະເລໃຫ້ເປັນນ້ຳຈືດນັ້ນໄດ້ວາງອອກແລ້ວ, ລາຄາກໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ,ໂຕນໜຶ່ງປະມານ 5 ຢວນ. ນອກນີ້ຍັງມີໂຄງການບຳບັດນ້ຳເປື້ອນ.
ນ້ຳເປື້ອນເມື່ອບຳບັດແລ້ວກໍ່ສາມາດໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນໄດ້,ສາມາດໃຊ້ມາອາບ,ຊັກເຄື່ອງ.ເຮັດແນວນີ້,ຊາວປະມົງທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ເທິງເກາະນອກຈາກມີນ້ຳກິນແລ້ວ, ໃນຊີວິດປະຈຳວັນກໍ່ມີນ້ຳຈືດໃຊ້."
ນອກນີ້,ການຕັ້ງຫ້ອງການໄປສະນີ,ເປີດສັນຍານໂທລະສັບມືຖື,ກໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມສະດວກຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃຫ້ແກ່ຊາວປະມົງເທິງເກາະຕິດຕໍ່ກັບໂລກພາຍນອກ.ໃນແຕ່ກ່ອນທີບໍ່ມີສັນຍານໂທລະສັບມືຖື,ຊາວປະມົງລ້ວນແຕ່ແມ່ນຕິດຕໍ່ກັບພາຍນອກດ້ວຍໂທລະສັບຂອງຫ້ອງການໄປສະນີ.ໃນໄລຍະທຳອິດ,ໂທລະສັບໃນຫ້ອງການໄປສະນີລ້ວນແຕ່ແມ່ນໂທລະສັບຜ່ານດາວທຽມ,ແລະມີພຽງແຕ່2-3ໜ່ວຍເທົ່ານັ້ນ,ຄ່າໂທສູງຕັ້ງ10ຢວນຕໍ່1ນາທີ.ແຕ່ລະມື້,ຜູ່ທີ່ລຽນແຖວເພື່ອລໍຖ້າໂທລະສັບນັ້ນມີຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ.ໂດຍໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ຢ່າງແຂງແຮງຈາກຄະນະພັກແລະອົງການປົກຄອງຂອງແຂວງ,ບໍລິສັດໂທລະຄົມເຄື່ອນທີ່ຈີນຫຼືChina Mobileແລະບໍລິສັດໄຊນາຢູນິຄອມໄດ້ເປີດບໍລິການຢູ່ເທິງເກາະຕາມໆກັນ,ເຊິ່ງໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາການໃຊ້ໂທລະສັບຂອງຊາວປະມົງ.
ສິ່ງທີ່ໜ້າຊົມຊື່ນນັ້ນແມ່ນ,ວັນທີ30ກໍລະກົດປີ2007,ເກາະຢົງຊິງຍັງໄດ້ເປີດບໍລິການເຂົ້າອິນເຕີເນັດ,ຕັ້ງສູນອິນເຕີເນັດ.ຢູ່ໃນສູນອິນເຕີເນັດມີຄອມພິວເຕີ30ໜ່ວຍ,ລ້ວນແຕ່ເຂົ້າອິນເຕີເນັດໄດ້,ແລະຍັງສາມາດເຫັນກັນຜ່ານກ້ອງວິດີໂອໄດ້.ຊາວປະມົງຜູ່ໜຶ່ງຊື່ວ່າຈີ້ ໄຫ ອູ ,ອາຍຸຫາກໍ່20ປີ,ລາວບໍ່ໄດ້ອອກທະເລຫາປາຍ້ອນລົມພັດແຮງຫຼາຍ,ກໍ່ເລີຍໄປລົມກັບໝູ່ເພື່ອນຢູ່ເທິງອິນເຕີເນັດ.ເມື່ອກ່າວເຖິງຜົນດີຂອງການເປີດບໍລິການເຂົ້າອິນເຕີເນັດ,ລາວເວົ້າດ້ວຍຄວາມດີໃຈວ່າ:
"ຖ້າວ່າໝູ່ຫຼືໝູ່ຮ່ວມຮຽນຢາກເຫັນໜ້າກັນ,ກໍ່ເຂົ້າອິນເຕີເນັດ,ລົມກັນກໍ່ສະບາຍ.ລົມກັນແນວນີ້ຖືກຫຼາຍ,ເພາະລົມທາງໂທລະສັບອ່າວແພງແດ່."
ນອກຈາກຫ້ອງການໄປສະນີ,ໂທລະສັບມືຖື,ອິນເຕີເນັດແລ້ວ,ໂຮງໝໍ,ທະນາຄານແລະຮ້ານສັບພະສິນຄ້າກໍ່ທະຍອຍກັນສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢູ່ເທິງເກາະ.ເພື່ອເຮັດໃຫ້ໃນຍາມຫວ່າງຂອງຊາວປະມົງມີຊີວິຊີວາຫຼາຍຂຶ້ນ,ໜ່ວຍງານຂອງເກາະນີ້ຍັງໄດ້ເປີດຫ້ອງຫຼິ້ນສະໜຸກເກີແລະຫ້ອງຫຼິ້ນປິ່ງປ່ອງໃຫ້ຊາວປະມົງໂດຍບໍ່ເກັບຄ່າ.ຊີວິດຢູ່ເທິງເກາະບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບຢູ່ເທິງບົກ,ສະດວກສະບາຍທີ່ສຸດ.
ພື້ນຖານໂຄງລ່າງດ້ານຊີວິດການເປັນຢູ່ທຸກດ້ານຄ່ອຍໆສົມບູນຂຶ້ນ,ເຮັດໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວປະມົງທັງຫຼາຍໄດ້ມີການຮັບປະກັນໂດຍພື້ນຖານ,ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສາມາດອອກເດີນທະເລໄປຫາປາດ້ວຍຄວາມສະບາຍໃຈແລະກໍ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປ່ຽມລົ້ນໄປດ້ວຍຄວາມປາຖະໜາຕ່າງໆນາໆຕໍ່ອະນາຄົດ.
