ຮ້ານອາຫານປ່າຈີນຫວຽດນາມຢູ່ຕາມແຄມຝັ່ງສາຍນ້ຳກຸ່ຍຊຸ່ນ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ນີ້ແມ່ນຂ້ອຍເອງເປັນຜູ້ອອກແບບ,ປຸກແບບງ່າຍໆ,ລົມກໍ່ລ່ວງດີ,ເຮັດໃຫ້ສາມາດຫຼຽວເບິ່ງທາງນອກທັງດ້ານໜ້າແລະດ້ານຫຼັງໄດ້ສະບາຍ.ຢູ່ດ້ານຫຼັງແມ່ນປ່າໄມ້,ເບື້ອງກົງກັນຂ້າມແມ່ນສາຍນ້ຳກຸ່ຍຊຸ່ນ,ສາມາດຫຼຽວເບິ່ງຝັ່ງຫວຽດນາມໄດ້ຢ່າງສະດວກ."
ນາງຫຼຽງລີ້ຊຸນບອກໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ວ່າ,ບ້ານຢີ້ຈ່ຽງຫ່າງຈາກແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວທີ່ມີຊື່ສຽງດົ່ງດັງຂອງເຂດກວາງຊີຄືຕາດເຕີທຽນທັງເປັນຕາດຕໍ່ແດນຈີນຫວຽດນາມ ພຽງແຕ່3ກິໂລແມັດ,ທັງໝົດມີ300ກວ່າຄອບຄົວ.ຮ້ານອາຫານປ່າຈີນຫວຽດນາມເປີດບໍລິການໄດ້6ປີແລ້ວ,ເນື່ອງຈາກຢູ່ໃກ້ກັບແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວຕາດເຕີທຽນ,ຈຶ່ງຂາຍດີຕະຫຼອດມາ.ໃນລະດູທີ່ມີນັກທ່ອງທ່ຽວຫຼາຍ,ແຕ່ລະມື້ມີ200ຫາ300ກວ່າຄົນມາກິນເຂົ້າຢູ່ນີ້,ຍ້ອນວຽກຫຼາຍ,ກໍ່ຕ້ອງຈ້າງຜູ້ຮັບໃຊ້5-6ຄົນມາຊ່ວຍວຽກ.ໃນລະດູທີ່ມີນັກທ່ອງທ່ຽວໜ້ອຍ,ມື້ໜຶ່ງກໍ່ຈະມີ20ຫາ30ກວ່າຄົນ.
ອ້າຍຫຼິງເວົ້າວ່າ,ຊື່ເກົ່າຂອງບ້ານຢີ້ຈ່ຽງເອີ້ນວ່າສວນປ່າໄມ້ຢີ້ຈ່ຽງ,ໃນເວລານັ້ນ ລາວກັບພໍ່ແມ່ ເມຍລ້ວນແຕ່ແມ່ນກຳມະກອນຂອງສວນປ່າໄມ້ຢີ້ຈ່ຽງ.ໃນປີ1997,ສວນປ່າໄມ້ຢຸດຕິການຕັດໄມ້,ປະຊາຊົນເລີ່ມຮັບເໝົາປ່າໄມ້,ເພື່ອປູກກຸ້ຍຜີ ແລະປ່າຈ່ຽວທີ່ເປັນເຄື່ອງຫອມສຳລັບປຸງແຕ່ງລົດຊາດອາຫານ ເນື່ອງຈາກຕົ້ນໄມ້ຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫຼາຍປີສຳລັບເຕີບໃຫຍ່,ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຜົນໃນໄລຍະສັ້ນ,ຊາວບ້ານລ້ວນແຕ່ອອກໄປຫາລ້ຽງຊີບດ້ວຍວິທີອື່ນ.ບາງຄົນໄປຄ້າຂາຍເລັກໆນ້ອຍໆຢູ່ຕະຫຼາດຂອງຕາແສງຊົ້ວຫຼົງທີ່ຢູ່ບ່ອນໃກ້ໆ,ບາງຄົນກໍ່ໄປຕັ້ງຮ້ານຂາຍເຄື່ອງລະນຶກທ່ອງທ່ຽວນ້ອຍຢູ່ເຂດທ່ອງທ່ຽວນ້ຳຕົກຕາດ,ບາງຄົນອອກໄປເຮັດວຽກຢູ່ທ້ອງຖິ່ນອື່ນ.ຍ້ອນອ້າຍຫຼິງສົນໃຈການແຕ່ງອາຫານ,ເຄີຍໄດ້ໄປຮຽນຝີມືແຕ່ງອາຫານໂດຍສະເພາະຢູ່ນະຄອນນານນິງເປັນ1ປີ,ລາວຕັດສິນໃຈໃຊ້ຝີມືນີ້ຂອງຕົນ,ເພື່ອເປີດຮ້ານອາຫານປ່າຈີນຫວຽດນາມຮ້ານໜຶ່ງ:
ໃນເວລານັ້ນ ພວກເຮົາຄິດວ່າຖ້ານັກທ່ອງທ່ຽວນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນແລ້ວ,ມີຄົນຍ່າງຜ່ານກາຍໄປມາແລະອາດຈະມີຄົນມາກິນອາຫານປ່າຈີນຫວຽດນາມຂອງພວກເຮົາ.
ມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມອ້າຍຫຼິງແທ້,ສີສັນພິເສດຫວຽດນາມຂອງຮ້ານອາຫານປ່າໄດ້ດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ມາຈາກທຸກຫົນທຸກແຫ່ງມາທ່ຽວຕາດເຕີທຽນ.ບໍ່ພໍເທົ່າໃດມື້ ອ້າຍຫຼິງກໍ່ຈະຕ້ອງໄປຊື້ຜັກຊີ້ນປາອາຫານຢູ່ຫວຽດນາມ,ແຕ່ກີ້ ລາວໄດ້ພາຍເຮືອແພຂ້າມນ້ຳກຸ່ຍຊຸ່ນໄປຊື້,ແຕ່ປະຈຸບັນສະດວກຫຼາຍກວ່າເກົ່າແລ້ວ:
ປະຈຸບັນ ຊື້ເຄື່ອງຢູ່ຕະຫຼາດນັດຂອງຕາແສງຊົ້ວຫຼົງ,ຂີ່ລົດຈັກໄປກໍ່ໄດ້,ຖ້າເຄື່ອງຫຼາຍກໍ່ໂທລະສັບໄປຈອງກ່ອນ ແລ້ວກໍ່ມີຄົນມາສົ່ງໃຫ້.
ປະຈຸບັນ ແຕ່ລະປີ ຮ້ານອາຫານປ່າຮ້ານນີ້ມີກຳໄລເຖິງ5ຫາ6ໝື່ນຢວນຂຶ້ນໄປ,ບໍ່ເຖິງຂັ້ນຮັ່ງມີ,ແຕ່ກໍ່ສາມາດດຳລົງຊີວິດໄດ້ຢ່າງສະບາຍໆ.
ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເພິ່ງພໍໃຈຫຼາຍ,ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງກໍ່ດີກວ່າເກົ່າແລ້ວ,ອາຫານກໍ່ມີຫຼາຍເຍື່ອງ. ແຕ່ກ່ອນ ຫຼາຍເດືອນຈຶ່ງຈະໄດ້ກິນຊີ້ນໄກ່ເທື່ອໜຶ່ງ, ປະຈຸບັນ ຢາກກິນຍາມໃດກໍ່ໄດ້ກິນໂລດ.
ຫຼັງຈາກພວກເຮົາກິນເຂົ້າທ່ຽງແລ້ວ,ກໍ່ຮອດບ່າຍ2ໂມງປາຍແລ້ວ,ມີໝາໂຕໜຶ່ງນອນເໝບຢູ່ຕໍ່ໜ້າຮ້ານອາຫານຢ່າງສະບາຍ,ຄວາຍກໍ່ຜັກຜ່ອນຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໄມ້.ລົດທີ່ແລ່ນຜ່ານກາຍໄປມານັ້ນກໍ່ບໍ່ຫຼາຍ,ບ້ານຢີ້ຈ່ຽງທີ່ມີສາຍນ້ຳໃສເຢັນພູຜາປ່າໄມ້ທີ່ຂຽວງາມກໍ່ເລີ່ມມິດງຽບລົງ.ພວກເຮົາໄດ້ລາຈາກຄອບຄົວທີ່ດຸໝັ່ນແລະຈິງໃຈນີ້ໄປຢ່າງຄິດຮອດ,ພວກເຮົາອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຮ້ອງເພງເກົ່າຫວຽດນາມ-ຈີນເພງນີ້:ຫວຽດນາມ ຈີນ,ພູຜາຕິດຈອດກັນ,ສາຍນ້ຳຕິດຈອດກັນ,ດື່ມນ້ຳຂອງສາຍດຽວ,ພົບໜ້າກັນຕະຫຼອດມື້!ຕອນເຊົ້າພ້ອມກັນຟັງໄກ່ຂັນດັງໆ!
ທ່ານຜູ້ຟັງ,ທີ່ຟັງມານັ້ນແມ່ນບົດແຈ້ງຂ່າວຈີນ-ອາຊຽນ:ຮ້ານອາຫານປ່າຈີນຫວຽດນາມຢູ່ຕາມແຄມຝັ່ງສາຍນ້ຳກຸ່ຍຊຸ່ນ.
