ໃນເຂດຊຸມຊົນທີ່ມີເອກະລັກພິເສດ, 2ຟາກທາງເຕັມໄປດ້ວຍຕົ້ນໄມ້ທີ່ດົກຫນາຂຽວງາມ, ຢູ່ແຈເຮືອນກໍໄດ້ປູກພືດຊະນິດຕ່າງໆ, ເຮັດໃຫ້ຄົນທັງຫລາຍຮູ້ສຶກວ່າບ້ານຕັ້ງຢູ່ໃນສວນສາທາລະນະ.
ເຂດຊຸມຊົນເອີມາ
ຄອບຄົວນາງຫລີຈິ້ງຫາກໍ່ຍ້າຍມາເຂດຊຸມຊົນເຜົ່າຊຽງ, ພຽງແຕ່ຍ່າງ5ນາທີກໍໄປຮອດສວນສາທາລະນະທີ່ໃກ້ຄຽງ. ນາງບອກນັກຂ່າວຢ່າງດີອົກດີໃຈວ່າ: " ຄອບຄົວຂ້ອຍຢູ່ເຂດເອີມາຂອງເມືອງໃຫມ່, 113ກວ່າຕາແມັດ. ສະພາບແວດລ້ອມດີຫລາຍ, ເຮືອນກໍດີ, ຄືກັນກັບເຮືອນທີ່ຕັ້ງຢູ່ສວນສາທາລະນະ."
ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມເປຊ່ວນທີ່ສ້າງໃໝ່
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມສຸກຄືກັນກັບນາງຫລີຈິ້ງນັ້ນຍັງມີພວກເດັກນ້ອຍຂອງມັດທະຍົມເປີຍສ່ວນໃຫມ່. ເມື່ອ3ປີກ່ອນ, ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມເປຊ່ວນພຽງແຕ່ເປັນມັດທະຍົມທີ່ທຳມະດາທີ່ສຸດແຫ່ງ1ເທົ່ານັ້ນ, ມີຊື່ສຽງສະເພາະ ແຕ່ເມືອງເປຊ່ວນແລະບໍລິເວນອ້ອມແອ້ມ. ໃນແຜ່ນດິນໄຫວ12ພຶດສະພາປີ 2008, ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມແຫ່ງນີ້ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫລາຍທີ່ສຸດ, ເປັນຄວາມຊົງຈຳທີ່ລຶມຍາກທີ່ສຸດ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຍ້ອນຄວາມເສຍໃຈ, ຍັງຍ້ອນຄວາມຮັກແລະກຳລັງໃຈຫລັງເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ. ດຽວນີ້,ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມເປຊ່ວນໃຫມ່ທີ່ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍເງິນບໍລິຈາກຂອງຄົນເຊື້ອສາຍຈີນທົ່ວໂລກແລະວົງການຕ່າງໆໃນສັງຄົມໄດ້ເລີ່ມເປີດນຳໃຂ້ຢ່າງເປັນທາງການໃນເດືອນສິງຫາປີ 2010.
ທ່ານຊ້າຍ, ຄົນເຊື້ອສາຍຈີນສັນຊາດການາດາອາຍຸ60ກວ່າປີແລ້ວ, ທ່ານຕັ້ງໃຈມາເບິ່ງເມືອງໃຫມ່ເປຊ່ວນຈາກການາດາ. ເວລາໄດ້ເຫັນໂຮງຮຽນທີ່ສວຍງາມແລະເດັກນ້ອຍທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຢ່າງແຂງແຮງຂອງມັດທະ ຍົມໃຫມ່ເປຊ່ວນ, ທ່ານຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈຫລາຍ: "ເວລາແຜ່ນດິນໄຫວເກີດຂຶ້ນ, ຄົນການາດາເຊື້ອສາຍຈີນໄດ້ບໍລິຈາກເງິນແລະອຸປະກອນຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ພວກເຮົາໄດ້ປຸກລະດົມຄົນຈີນໃຫ້ບໍລິຈາກ, ພວກເຮົາບໍລິຈາກຫລາຍປານໃດ, ລັດຖະບານການາດາກໍສະຫນັບສະຫນູນຫລາຍເທົ່ານັ້ນ. ໝາຍຄວາມວ່າ, ພວກເຮົາບໍລິຈາກ1ຢວນ, ລັດຖະບານການາດາກໍບໍລິຈາກ1ຢວນຄືກັນ. ໄດ້ເຫັນພວກນັກຮຽນທີ່ຫນ້າຮັກ, ເຂົາເຈົ້າເຕີບໃຫຍ່ຢ່າງແຂງແຮງ, ມີອຸດົມການຍາຍໄກ, ແລະຈິດໃຈຮູ້ບຸນຄຸນ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ມີຜົນດີຫລາຍຕໍ່ອະນາຄົດຂອງເຂົາເຈົ້າ."
ການສ້າງສາຄືນໃຫມ່ຫລັງແຜ່ນດິນໄຫວມາໃນ3ປີ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມືອງ ເຜົ່າຊຽງມີໂສມຫນ້າໃຫມ່, ປະຊາຊົນເປຊ່ວນທີ່ຮັກແຂກແພງຄົນ, ຈະຕ້ອນຮັບເພື່ອນມິດທັງຫລາຍທີ່ມາຈາກແຫ່ງຕ່າງໆດ້ວຍຈິດໃຈຮູ້ບຸນຄຸນ, ຮອຍຍິ້ມທີ່ມີຄວາມສຸກແລະທິວທັດທີ່ສວຍງາມຂອງເຂົາເຈົ້າ.
1 2 3 4 
